สวัสดีค่ะ！ประเดิมเอนทรี่แรก ของเดือนสุดท้ายของปีด้วย...
สึกิสเตจ แรบบิทคิงด้อมมมมมมมม
เกริ่นไว้ก่อน คราวนี้ มายด์ได้ไปดูรอบแรก (30 พฤศจิกา) ของกระต่ายดำ ที่โอซาก้าค่ะ
*คำเตือน* มีสปอยล์แน่ๆ ใครไม่ถูกกับอะไรแบบนี้ควรเลี่ยงเน้อ~
*คำเตือน2* ครั้งนี้อาจจะเล่าแบบเมาๆเหมือนเดิม (?)
*คำเตือน3* จะพยายามเล่าเท่าที่จำได้ค่ะ
.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸❀.•
✮ เปิดด้วยสึกิราจิ by โค่ยคุง & คาเครุน เหมือนเช่นเคย
ตอนเปิดรายการ โค่ยพูดผิด จากคำว่า โจโฮ (ที่แปลว่า ข้อมูลข่าวสาร) เป็น โฮโจ
เรียกเสียงหัวเราะจากผู้ชมได้อย่างล้นหลาม 55555
ช่วงจดหมายจากแฟนๆ เป็นจดหมายจากแฟนคลับที่ใช้นามแฝงว่า ซาสะวิงค์คุง
(เผื่อบางคนไม่ทราบ ชื่อนี้เป็นเหมือนชื่อเล่นของ ซาสะ สึบาสะ คนแคสอิคคุง นั่นเอง!!)
เนื้อหาในจดหมายก็ประมาณว่า "ทั้งสองคนเจิดจ้าจังเลย มีเคล็ดลับอะไรหรือเปล่า?"
ซึ่งตรงนี้สองหน่อก็ตอบไปตามเรื่องตามราว แต่ ! จดหมายยังไม่จบแค่นั้นค่ะ ยังมีต่อว่า
ทำเอาคนดูขำกันอีกระลอก 5555555
✮ เริ่มเรื่องด้วย ฮาจิเมะกับชุนคุยกัน ถึงหนังสือที่ชื่อว่า RABBIT KINGDOM
ฮาจิเมะบอกว่า เห็นแล้วรู้สึกติดใจเลยซื้อมา
บนหน้าปกจะเขียนด้วยภาษาอังกฤษก็จริง
แต่ภายในเล่มเป็นภาษาอะไรไม่รู้ ถึงจะลองค้นดูแล้วก็ไม่ทราบ
แต่ก็น่าแปลก ทั้งๆที่อ่านไม่ออก แต่พอเห็นตัวอักษรเหล่านั้นแล้ว
เขากลับเข้าใจเรื่องราวที่เขียนเอาไว้ได้ทั้งหมด
แล้วฮาจิเมะก็ถามชุนว่า นายพอจะรู้อะไรหรือเปล่า? พร้อมยื่นหนังสือให้
ชุนรับหนังสือมา แล้วพลิกหนังสือดูทีละหน้า
ฮาจิเมะ :: นายเนี่ย ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็เป็นจอมมารเนอะ
ชุน :: ฮาจิเมะเอง ก็เป็นราชาทุกที่เหมือนกันนี่นา
ฮาจิเมะ :: ไม่ใช่ซักหน่อย
ชุนหัวเราะคิกคัก แล้ว.....
" แหม~ เป็นเรื่องราวที่น่าคิดถึงจังเลยเนอะ เรื่องราวของพวกเราอีกคนหนึ่งน่ะ "
✮ เปิดม่าน~~~~ " สายแล้วๆๆ " เสียงลนลานของคาเครุดังขึ้นมา
พอคาเครุวิ่งเข้ามาในฉาก เขาก็หันมาพูดกับผู้ชมว่า
"คือระหว่างเดินทาง เจอคุณยายท่าทางกำลังลำบาก เลยเข้าไปช่วย พาเขาไปส่งถึงบ้าน แต่ดูเหมือนว่า คนบ้านข้างๆเขาก็กำลังลำบากเหมือนกัน เลยเข้าไปช่วยต่อ แถมคนบ้านถัดไปก็ดูกำลังเดือดร้อน อ๊าาาา"
//ซีนนี้คาเครุนพูดรัวมาก แต่น่ารักดีค่ะ 555555
✮ ตัดฉากไปในสวนหลังปราสาท อาราตะเดินถือถุงกระดาษด้วยท่าทางสบายใจเฉิบ
แล้วโค่ยก็โผล่มา " อาราตะ!! มัวทำอะไรอยู่? อาโอยซังกำลังตามหาอยู่นะ "
" โอ้~ โค่ย กินแอปเปิ้ลมะ? " เขาล้วงแอปเปิ้ลออกมาจากถุง แล้วยื่นให้
" มันใช้เวลามั๊ยล่ะ !? มีประชุมไม่ใช่เหรอ? "
" อ๋อ ไม่เป็นไรหรอก มีอาโอยไปประชุมแล้วนี่นา
แถมตอนนี้ไม่ได้มีกลิ่นเหม็นอะไรด้วย สบายใจได้ "
แล้วอาโอยก็โผล่มา " อ๊ะ! อาราตะ กำลังหาตัวอยู่พอดีเลย มาอยู่ที่นี่จริงๆด้วย "
" โอ้~ อาโอ~ย รุณสวัสดิ์~ " " ชิลล์เกิ๊น !!! แล้วตอนนี้ก็ไม่เช้าแล้วนะ !!!"
⤷ เพิ่มเติมนิดหน่อย ➡ อาราตะคนนี้ มีความสามารถพิเศษคือ
สามารถแยกได้ว่าคนไหนดีคนไหนเลว ได้จากกลิ่นค่ะ
หากมีคนเริ่มคิดเรื่องไม่ดีๆขึ้นมา อาราตะจะได้กลิ่น(ที่เจ้าตัวบอกว่า)เหม็นค่ะ
✮ ตัดฉากมาในปราสาท ทหารเฝ้าประตูยืนคุยกัน
และคุณรัฐมนตรีกระต่ายดำก็เข้ามาร่วมวง
โดยมีคาเครุนวิ่งวุ่นไปทั่วทั้งปราสาท
ซักพักคนอื่นๆ ก็เดินเข้าในปราสาท....
ตรงนี้จำรายละเอียดไม่ค่อยได้ แต่จำได้ว่าอาราตะจูนิเบียวมาก
โพสท่านู่นนี่นั่นให้คนอื่นๆดูใหญ่เลย น่าเอ็นดู 555555
✮ พอฮาจิเมะเดินเข้ามา คนอื่นๆรีบหันไปโค้งทำความเคารพราชา
มีอาราตะที่รู้สึกตัวช้ากว่าคนอื่น เขาเลยรีบหันไปทำความเคารพแบบลนลาน
จากนั้นก็มีการคุยถึง งานเต้นรำที่จะจัดขึ้นในเร็วๆนี้
✮ โค่ยกับคาเครุ รู้สึกว่าฮาจิเมะดูไม่ร่าเริงเลย
สังเกตจากหูกระต่ายที่เอนลงมาข้างหน้ามากกว่าปกติเล็กน้อย
อาราตะที่ยังถือถุงใส่แอปเปิ้ลอยู่ เลยพูดขึ้นมาว่า
" ฮาจิเมะซังอาจจะหิวก็ได้! กินแอปเปิ้ลมะ? "
✮ พอฮาจิเมะเดินออกไป ฮารุก็บอกว่า ไม่ใช่แค่ โค่ยกับคาเครุหรอก
ทุกคนดูออกแหละว่า ฮาจิเมะไม่ร่าเริงเลย เขาอาจจะเหนื่อยจริงๆก็ได้
ฉันยังจำได้นะ ในวันนั้น วันที่มีผู้คนมากมายมารายล้อมเขา
แล้วบอกเขาว่า เขาคือราชาคนต่อไป จากนั้นก็พาเขาไป
ฉันได้แต่มองตามแผ่นหลังนั้นไป....
แผ่นหลังเล็กๆนั้น ไม่มีท่าทีหวาดหวั่นเลยแม้แต่น้อย
แต่กลับดูสง่างามมาก
✮ ตรงนี้มีการเล่าว่า ความอุดมสมบูรณ์ & ความมั่นคงของอาณาจักร
ขึ้นอยู่กับอารมณ์ ความรู้สึกนึกคิด ของผู้ที่เป็นราชาด้วย
✮ ฮาจิเมะที่ยืนมองอาณาจักรของตนเองจากบนระเบียง
บ่นกับตัวเองว่า " ฉันอาจจะเป็นราชามานานเกินไปแล้วก็ได้ "
✮ ตัดฉากไปที่ อาณาจักรหนู ราชากำลังคุยกับชายปริศนา
ซึ่งราชาหนูไม่ได้หวังดีกับอาณาจักรกระต่ายดำเลย
เขามีความทะเยอทะยานสูง เขาต้องการที่จะครอบครองอาณาจักรกระต่ายดำ
✮ มีการเล่าว่า ก่อนที่ฮาจิเมะจะขึ้นเป็นราชา
อาณาจักรกระต่ายดำเป็นแค่อาณาจักรเล็กๆที่ปกครองโดยราชาผู้อ่อนแอ
✮ ตัดไปที่อาณาจักรกระต่ายขาว โยรุเดินกะเผลกๆ จัดหนังสืออยู่
แล้วโยก็โผล่มา คุยกันนิดหน่อย โยชวนโยรุไปร้านหนังสือ
แต่... จู่ๆชุนก็ส่งสัญาญาณเรียกโย
โย :: อ๊าาา อีกแล้วเหรอ? เพิ่งจะไปชงชามาเอง คราวนี้อะไรอีกล่ะ
โยรุ :: (หัวเราะนิดหน่อย) โยเป็นคนจริงจังนี่นา ถึงจะบ่นแบบนี้
แต่ก็เห็นไปมาหาตำราเกี่ยวกับชาอยู่บ่อยๆ
ขยันฝึกชงชาจนโปรเลยนะ (หัวเราะ)
โย :: ไม่ใช่แบบนั้นซักหน่อย
✮ ตัดมาคู่น้องเล็กกระต่ายขาว
⤷ รุยเดินมานั่งตรงขอบเวที แล้วเขียนอะไรบางอย่างลงในหนังสือ
⤷ อิคุกำลังฝึกวิชาดาบ
✮ มีซีนที่โยรุเดินเข้ามาถามรุยว่า กำลังเขียนอะไรอยู่เหรอ?
รุยบอกว่า กำลังบันทึกเรื่องราวของพวกเราอยู่
ซึ่งรุยใช้วืธีการเขียนเล่าเรื่องแบบ เล่านิทาน
โดยเขาให้เหตุผลว่า ถ้าเขียนแบบนี้
ทุกคนน่าจะอ่านได้ง่ายกว่าเขียนเล่าแบบ บันทึกประวัติศาสตร์
✮ ตัดกลับมาที่โย กำลังวิ่งไปหาชุน พอไปถึงก็พบว่า ไคอยู่ตรงนั้นด้วย
ชุน :: แหม~ มาซักที มีเรื่องอยากจะให้ทำน่ะ
โย :: อะไรล่ะ? ถ้าชาก็เพิ่งชงไปเองไม่ใช่เหรอ
ชุน :: ทุกคนไปปิกนิคกันเถอะ !!!
โย :: หา?
ชุน :: (เอามือป้องปาก) ทุกคนไปปิกนิคกันเถอะ !!!
โย :: หา?
ไค :: ชุน... ไม่ใช่ว่าไม่ได้ยินนะ แต่โยกำลังสงสัยว่าทำไมต่างหาก
โย :: เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ยังไงก็เป็นเหตุผลแปลกๆอยู่ดีนั่นแหละ
แล้วที่ว่าจะไปนะ ได้เลือกที่ที่จะไปหรือยัง?
" ไปปิกนิคกันที่โลกอีกฝั่งกันเถอะ !!! "
ถึงได้ยินแบบนั้น ฮาจิเมะก็ไม่ได้แสดงท่าทีโกรธออกมาเลยแม้แต่น้อย
ทั้งยังตอบกลับอย่างอ่อนโยนว่า
✮ ชายปริศนายังคงเดินเล่นอยู่ในเขตปราสาท ไล่โจมตีทุกคนที่เขาพบเจอ
ทั้งยังเรียกปีศาจแห่งความมืด ออกมาป้วนเปี้ยนในปราสาทด้วย....
✮ กลับมาที่อาณาจักรกระต่ายดำ
ฮารุสั่งให้ โค่ยกับอาราตะ ไปสำรวจป่าตอนกลางคืน
แล้วอาราตะเดินชนกิ่งไม้ ปั่กกกกก //ท่าทางจะเจ็บน่าดู ;;;;;
อาราตะเลยถอดผ้าปิดตาออก โค่ยก็ตกใจใหญ่ แบบว่า เฮ้ย มองเห็นเหรอ?
แล้วก็จ้องอาราตะเขม็งเลย 5555555
⤷ จากตรงนี้ ทำให้เรารู้สาเหตุว่าทำไมอาราตะถึงปิดตา? ทั้งๆที่ตาก็ปกติดี
เพราะว่า ตาข้างที่ปิดไว้เป็นสีแดงค่ะ!! อาราตะเล่าว่า มีหลายๆคนกลัว เขาเลยปิดมันไว้
⤷ โค่ย :: โห สวยจัง สีแดงเหมือนแอปเปิ้ลเลย
อาราตะ :: นี่เป็นครั้งที่ 3 แล้ว ที่มีคนพูดแบบนี้
ซึ่งสองคนที่เคยพูดแบบนี้คือ อาโอย กับ ฮาจิเมะซัง
✮ ซีนห้องนอนฮาจิเมะ
ฮารุนั่งลงบนเตียงที่ฮาจิเมะนอนอยู่
คาเครุเดินเข้ามาพร้อมกับอาโอย ทั้งสองคนบอกให้ฮารุพักผ่อนบ้าง
ถ้าฮารุล้มไปอีกคน อาณาจักรคงไปต่อไม่รอดแน่
แล้วอาโอยก็รินชาให้ฮารุ
คาเครุเดินไปหาฮาจิเมะ
" ปกติ ผมมีหน้าที่ต้องมาปลุกฮาจิเมะซังทุกเช้า พอไม่ได้ทำแล้ว
รู้สึกเหมือนขาดอะไรไปเลยล่ะครับ รีบๆตื่นขึ้นมาเถอะครับ... "
เขาพยายามทำเสียงให้ดูร่าเริง แต่ในขณะเดียวกัน ก็ทำท่าเหมือนจะร้องไห้
✮ ซีนห้องนอน ที่ตอนนี้พาชุนมานอนคู่กับฮาจิเมะแล้ว
ไคมองหน้าชุนที่นอนอยู่บนเตียง
รุยหันไปพูกับอิคุด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
ฮาจิเมะ :: นายกำลังขอโทษใครอยู่?
ชุนยังคงพึมพัมขอโทษต่อ เหมือนคนไม่มีสติ
แล้วชายปริศนาก็โผล่มา
" นายเป็นใครกันแน่ !? " ฮาจิเมะถาม
" ข้าเป็นใครงั้นหรือ? ฮึ " ชายปริศนา ถอดผ้าคลุมออก
ฮาจิเมะตกใจจนแทบพูดไม่ออก ".... ชุน ! "
⤷ ชายปริศนาคนนั้น = ชุน เหมือนว่าตัวตนของเขาจะเกิดขึ้นมาจาก
ความเหงาและความเดียวดายของชุน
⤷ เหมือนความเดียวดายของชุน จะโกรธที่ชุนทำตัวไม่สมกับที่เป็นความตาย
ชุนสามารถหาที่อยู่ของตัวเองได้ และเอาแต่เล่นสนุกอยู่ในอาณาจักรกระต่ายขาว
✮ จากนั้นก็เป็นซีนที่ความเดียวดายของชุน ต่อสู้กับพวกกระต่ายดำ
ฮาจิเมะได้แต่มองพวกพ้องของตนเอง ล้มลงไปทีละคนทีละคน
" หยุดนะ หยุดเถอะ พอที!!!! " เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
พอฮาจิเมะตั้งสติได้ เขาจึงหันไปหาชุน
ชุนยังคงพึมพัมขอโทษไม่หยุด จนฮาจิเมะต้องเข้าไปเขย่า
ฮาจิเมะ :: ตั้งสติหน่อยสิ !!!
ชุน :: ทั้งหมดเป็นความผิดของผมเอง ฆ่าผมสิ...
เขาดึงมือฮาจิเมะขึ้นมาจ่อที่คอตนเอง ฮาจิเมะปัดมือชุนทิ้งทันที
ชุน " งั้นผมทำเองก็ได้ " แล้วก็ทำท่าจะบีบคอตัวเอง
ฮาจิเมะต่อยชุนไปหนึ่งหมัด " พอได้แล้ว ! นี่คิดจะหนีปัญหาเอาง่ายๆแบบนี้เหรอ ?"
ชุน :: โหดร้ายจังเลยนะ... ทั้งๆที่ไคยังไม่เคยต่อยผมเลยแท้ๆ
ฮาจิเมะ :: ขอโทษที...
ชุน :: เอ๊ะ... หรือว่าเคยโดนโยต่อยกันนะ?
ฮาจิเมะ :: ก็ถึงได้ขอโทษไง !
// ซีนนี้ทำเอาปรับอารมณ์ไม่ทันเลย 5555 เพิ่งน้ำตาแตกไปกับซีนก่อนหน้านี้
พอถึงตรงนี้ถึงกับลั่น โอ๊ยยยยยยยย ชุน เอ๊ย------
- ตรงนี้จำไม่ค่อยได้ว่า ร้องธีมซองก่อน หรือเข้าซีนแอคชั่นก่อน... -
✮ พอชุนแทงความเดียวดายของตนเองแล้ว....
ความเดียวดายล้มลง แล้วพูดขึ้นมาว่า
" ขนาดตอนตาย ข้ายังต้องตายอย่างโดดเดี่ยวเลยเหรอ "
ชุน " ไม่หรอก นายก็คือผม ดังนั้น... " พูดไม่ทันจบประโยค ชุนก็ล้มลงไป
ฮาจิเมะรีบวิ่งเข้าไปหาชุน ชุนเงยหน้าขึ้นมาแล้วพูดว่า...
ตอนเปิดรายการ โค่ยพูดผิด จากคำว่า โจโฮ (ที่แปลว่า ข้อมูลข่าวสาร) เป็น โฮโจ
เรียกเสียงหัวเราะจากผู้ชมได้อย่างล้นหลาม 55555
ช่วงจดหมายจากแฟนๆ เป็นจดหมายจากแฟนคลับที่ใช้นามแฝงว่า ซาสะวิงค์คุง
(เผื่อบางคนไม่ทราบ ชื่อนี้เป็นเหมือนชื่อเล่นของ ซาสะ สึบาสะ คนแคสอิคคุง นั่นเอง!!)
เนื้อหาในจดหมายก็ประมาณว่า "ทั้งสองคนเจิดจ้าจังเลย มีเคล็ดลับอะไรหรือเปล่า?"
ซึ่งตรงนี้สองหน่อก็ตอบไปตามเรื่องตามราว แต่ ! จดหมายยังไม่จบแค่นั้นค่ะ ยังมีต่อว่า
" จองร้านอาหารไว้แล้วนะ ไว้แสดงสเตจเสร็จแล้ว... ไปกินด้วยกันเถอะ ! "
ทำเอาคนดูขำกันอีกระลอก 5555555
✮ เริ่มเรื่องด้วย ฮาจิเมะกับชุนคุยกัน ถึงหนังสือที่ชื่อว่า RABBIT KINGDOM
ฮาจิเมะบอกว่า เห็นแล้วรู้สึกติดใจเลยซื้อมา
บนหน้าปกจะเขียนด้วยภาษาอังกฤษก็จริง
แต่ภายในเล่มเป็นภาษาอะไรไม่รู้ ถึงจะลองค้นดูแล้วก็ไม่ทราบ
แต่ก็น่าแปลก ทั้งๆที่อ่านไม่ออก แต่พอเห็นตัวอักษรเหล่านั้นแล้ว
เขากลับเข้าใจเรื่องราวที่เขียนเอาไว้ได้ทั้งหมด
แล้วฮาจิเมะก็ถามชุนว่า นายพอจะรู้อะไรหรือเปล่า? พร้อมยื่นหนังสือให้
ชุนรับหนังสือมา แล้วพลิกหนังสือดูทีละหน้า
ฮาจิเมะ :: นายเนี่ย ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็เป็นจอมมารเนอะ
ชุน :: ฮาจิเมะเอง ก็เป็นราชาทุกที่เหมือนกันนี่นา
ฮาจิเมะ :: ไม่ใช่ซักหน่อย
ชุนหัวเราะคิกคัก แล้ว.....
" แหม~ เป็นเรื่องราวที่น่าคิดถึงจังเลยเนอะ เรื่องราวของพวกเราอีกคนหนึ่งน่ะ "
" เอ... แล้วเรื่องมันเป็นยังไงกันนะ เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังก็แล้วกัน ~ "
✮ เปิดม่าน~~~~ " สายแล้วๆๆ " เสียงลนลานของคาเครุดังขึ้นมา
พอคาเครุวิ่งเข้ามาในฉาก เขาก็หันมาพูดกับผู้ชมว่า
"คือระหว่างเดินทาง เจอคุณยายท่าทางกำลังลำบาก เลยเข้าไปช่วย พาเขาไปส่งถึงบ้าน แต่ดูเหมือนว่า คนบ้านข้างๆเขาก็กำลังลำบากเหมือนกัน เลยเข้าไปช่วยต่อ แถมคนบ้านถัดไปก็ดูกำลังเดือดร้อน อ๊าาาา"
//ซีนนี้คาเครุนพูดรัวมาก แต่น่ารักดีค่ะ 555555
✮ ตัดฉากไปในสวนหลังปราสาท อาราตะเดินถือถุงกระดาษด้วยท่าทางสบายใจเฉิบ
แล้วโค่ยก็โผล่มา " อาราตะ!! มัวทำอะไรอยู่? อาโอยซังกำลังตามหาอยู่นะ "
" โอ้~ โค่ย กินแอปเปิ้ลมะ? " เขาล้วงแอปเปิ้ลออกมาจากถุง แล้วยื่นให้
" มันใช้เวลามั๊ยล่ะ !? มีประชุมไม่ใช่เหรอ? "
" อ๋อ ไม่เป็นไรหรอก มีอาโอยไปประชุมแล้วนี่นา
แถมตอนนี้ไม่ได้มีกลิ่นเหม็นอะไรด้วย สบายใจได้ "
แล้วอาโอยก็โผล่มา " อ๊ะ! อาราตะ กำลังหาตัวอยู่พอดีเลย มาอยู่ที่นี่จริงๆด้วย "
" โอ้~ อาโอ~ย รุณสวัสดิ์~ " " ชิลล์เกิ๊น !!! แล้วตอนนี้ก็ไม่เช้าแล้วนะ !!!"
⤷ เพิ่มเติมนิดหน่อย ➡ อาราตะคนนี้ มีความสามารถพิเศษคือ
สามารถแยกได้ว่าคนไหนดีคนไหนเลว ได้จากกลิ่นค่ะ
หากมีคนเริ่มคิดเรื่องไม่ดีๆขึ้นมา อาราตะจะได้กลิ่น(ที่เจ้าตัวบอกว่า)เหม็นค่ะ
✮ ตัดฉากมาในปราสาท ทหารเฝ้าประตูยืนคุยกัน
และคุณรัฐมนตรีกระต่ายดำก็เข้ามาร่วมวง
โดยมีคาเครุนวิ่งวุ่นไปทั่วทั้งปราสาท
ซักพักคนอื่นๆ ก็เดินเข้าในปราสาท....
ตรงนี้จำรายละเอียดไม่ค่อยได้ แต่จำได้ว่าอาราตะจูนิเบียวมาก
โพสท่านู่นนี่นั่นให้คนอื่นๆดูใหญ่เลย น่าเอ็นดู 555555
✮ พอฮาจิเมะเดินเข้ามา คนอื่นๆรีบหันไปโค้งทำความเคารพราชา
มีอาราตะที่รู้สึกตัวช้ากว่าคนอื่น เขาเลยรีบหันไปทำความเคารพแบบลนลาน
จากนั้นก็มีการคุยถึง งานเต้นรำที่จะจัดขึ้นในเร็วๆนี้
✮ โค่ยกับคาเครุ รู้สึกว่าฮาจิเมะดูไม่ร่าเริงเลย
สังเกตจากหูกระต่ายที่เอนลงมาข้างหน้ามากกว่าปกติเล็กน้อย
อาราตะที่ยังถือถุงใส่แอปเปิ้ลอยู่ เลยพูดขึ้นมาว่า
" ฮาจิเมะซังอาจจะหิวก็ได้! กินแอปเปิ้ลมะ? "
✮ พอฮาจิเมะเดินออกไป ฮารุก็บอกว่า ไม่ใช่แค่ โค่ยกับคาเครุหรอก
ทุกคนดูออกแหละว่า ฮาจิเมะไม่ร่าเริงเลย เขาอาจจะเหนื่อยจริงๆก็ได้
ฉันยังจำได้นะ ในวันนั้น วันที่มีผู้คนมากมายมารายล้อมเขา
แล้วบอกเขาว่า เขาคือราชาคนต่อไป จากนั้นก็พาเขาไป
ฉันได้แต่มองตามแผ่นหลังนั้นไป....
แผ่นหลังเล็กๆนั้น ไม่มีท่าทีหวาดหวั่นเลยแม้แต่น้อย
แต่กลับดูสง่างามมาก
✮ ตรงนี้มีการเล่าว่า ความอุดมสมบูรณ์ & ความมั่นคงของอาณาจักร
ขึ้นอยู่กับอารมณ์ ความรู้สึกนึกคิด ของผู้ที่เป็นราชาด้วย
✮ ฮาจิเมะที่ยืนมองอาณาจักรของตนเองจากบนระเบียง
บ่นกับตัวเองว่า " ฉันอาจจะเป็นราชามานานเกินไปแล้วก็ได้ "
✮ ตัดฉากไปที่ อาณาจักรหนู ราชากำลังคุยกับชายปริศนา
ซึ่งราชาหนูไม่ได้หวังดีกับอาณาจักรกระต่ายดำเลย
เขามีความทะเยอทะยานสูง เขาต้องการที่จะครอบครองอาณาจักรกระต่ายดำ
" ได้... ข้าจะทำลายราชาให้เอง !!! "
ชายปริศนาพูด แล้วรับบัตรเชิญเข้างานเต้นรำมาจากราชาหนู
อาณาจักรกระต่ายดำเป็นแค่อาณาจักรเล็กๆที่ปกครองโดยราชาผู้อ่อนแอ
✮ ตัดไปที่อาณาจักรกระต่ายขาว โยรุเดินกะเผลกๆ จัดหนังสืออยู่
แล้วโยก็โผล่มา คุยกันนิดหน่อย โยชวนโยรุไปร้านหนังสือ
แต่... จู่ๆชุนก็ส่งสัญาญาณเรียกโย
โย :: อ๊าาา อีกแล้วเหรอ? เพิ่งจะไปชงชามาเอง คราวนี้อะไรอีกล่ะ
โยรุ :: (หัวเราะนิดหน่อย) โยเป็นคนจริงจังนี่นา ถึงจะบ่นแบบนี้
แต่ก็เห็นไปมาหาตำราเกี่ยวกับชาอยู่บ่อยๆ
ขยันฝึกชงชาจนโปรเลยนะ (หัวเราะ)
โย :: ไม่ใช่แบบนั้นซักหน่อย
✮ ตัดมาคู่น้องเล็กกระต่ายขาว
⤷ รุยเดินมานั่งตรงขอบเวที แล้วเขียนอะไรบางอย่างลงในหนังสือ
⤷ อิคุกำลังฝึกวิชาดาบ
✮ มีซีนที่โยรุเดินเข้ามาถามรุยว่า กำลังเขียนอะไรอยู่เหรอ?
รุยบอกว่า กำลังบันทึกเรื่องราวของพวกเราอยู่
ซึ่งรุยใช้วืธีการเขียนเล่าเรื่องแบบ เล่านิทาน
โดยเขาให้เหตุผลว่า ถ้าเขียนแบบนี้
ทุกคนน่าจะอ่านได้ง่ายกว่าเขียนเล่าแบบ บันทึกประวัติศาสตร์
✮ ตัดกลับมาที่โย กำลังวิ่งไปหาชุน พอไปถึงก็พบว่า ไคอยู่ตรงนั้นด้วย
ชุน :: แหม~ มาซักที มีเรื่องอยากจะให้ทำน่ะ
โย :: อะไรล่ะ? ถ้าชาก็เพิ่งชงไปเองไม่ใช่เหรอ
ชุน :: ทุกคนไปปิกนิคกันเถอะ !!!
โย :: หา?
ชุน :: (เอามือป้องปาก) ทุกคนไปปิกนิคกันเถอะ !!!
โย :: หา?
ไค :: ชุน... ไม่ใช่ว่าไม่ได้ยินนะ แต่โยกำลังสงสัยว่าทำไมต่างหาก
โย :: เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ยังไงก็เป็นเหตุผลแปลกๆอยู่ดีนั่นแหละ
แล้วที่ว่าจะไปนะ ได้เลือกที่ที่จะไปหรือยัง?
" ไปปิกนิคกันที่โลกอีกฝั่งกันเถอะ !!! "
พอได้ยินกันแบบนั้นแล้ว ทำเอาทั้งสองคนที่อยู่ตรงนั้น เหวอไปเลยค่ะ
//ฝั่งผู้ชมก็ขำเช่นกัน
✮ ตัดฉากกลับมาในปราสาทของกระต่ายดำ ฮาจิเมะและคนอื่นๆ
กำลังรอต้อนรับ ราชา ราชินี จากอาณาจักรต่างๆ
เริ่มด้วย ราชาหมาป่า ที่มาแบบญี่ปุ๊นญี่ปุ่น มาดซามูไรมาก
//นิ่งๆ คูลๆ เท่ดีค่ะ (っ*´∀｀*)っ♡ﾞ
ตามด้วย ราชินีวิหค (นกนั่นแหละ) คนนี้มาแบบนางพญา
เธอเข้ามาทักทายฮาจิเมะด้วยท่าทางสนิทสนม
" มากี่คราๆ อาณาจักรนี้ก็ยังคงงดงามไม่เปลี่ยนเลยนะ
เธอเองก็เติบโตขึ้นมากเลยเช่นกัน "
ต่อด้วย ราชาหนู รายนี้มาแบบจีนๆ หัวเราะแบบดูมีเลศนัย
กล่าวทักทายแบบห้วนๆ ทั้งยังคว้ามือฮาจิเมะขึ้นมาอย่างหน้าตาเฉยอีกต่างหาก
พอต้อนรับครบทุกท่าน ฮารุก็แอบบ่นกับฮาจิเมะว่า
ราชาหนูคนใหม่นี่ ไม่สำรวมเอาซะเลยเนอะ
✮ ตัดมาที่สวนหลังปราสาท
พวกกระต่ายขาวเดินทางมาถึงอาณาจักรกระต่ายดำ
กำลังหลงทาง และได้บังเอิญ มาจ๊ะเอ๋กับอาราตะเข้าพอดี....
" มีผู้บุกรุก ! " อาราตะคว้าดาบคู่ของตนขึ้นมา แล้วกระโจนใส่ทันที
- ตรงนี้เป็นซีนที่อาราตะสู้กับโยค่ะ -
สู้กันได้พักนึง อาราตะก็รามือลง แล้วจู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า " สวัสดี "
ชาวกระต่ายขาว " สวัสดีครับ ????? "
" จะว่าไปแล้ว ไม่ได้กลิ่นเหม็นจากพวกนายเลยนี่นา แสดงว่าไม่ใช่คนไม่ดี
ฉันง่วง ฉันจะไปนอนแล้ว เชิญตามสบายเลยแล้วกัน "
ตอนที่อาราตะพูดเรื่องกลิ่น รุยกับอิคุก็ทำท่าดมกันใหญ่เลย.....
จากนั้นอาราตะก็เดินไปนั่งที่บันได " ราตรีสวัสดิ์ " แล้วก็หลับจริงๆ !!!
ทำเอาฝั่งกระต่ายขาวงงเป็นไก่ตาแตกเลยค่ะ 555555
โยเลยเข้าไปดูใกล้ๆ " เฮ้ๆ หมอนี่มันหลับจริงๆด้วย นี่หมายความว่าไง "
" อาราตะอยู่ไหนน่ะ~ " อาโอยที่กำลังตามหาอาราตะอยู่ เดินเข้ามา
เมื่อเขาเห็นก๊วนกระต่ายขาว " มีผู้บุกรุก!!! ต้องรีบไปรายงาน----- "
โยรุรีบวิ่ง(แบบกะเผลกๆ)ไปหาอาโอย " ไม่ใช่นะๆๆๆๆ "
คงเพราะเสียงดัง อาราตะเลยตื่นขึ้นมา
" ไม่ต้องก็ได้ คนพวกนี้ไม่ใช่คนไม่ดีหรอก~ "
" งั้นเหรอ... อาราตะว่างั้น ก็ตามนั้นแล้วกัน "
เหมือนอาโอยจะรู้สึกผิดสังเกต เลยทักขึ้นมาว่า
" แต่ว่าพวกคุณ... หู.... ขาวจังเลยนะครับ "
" นั่นสินะครับ ฮะๆๆๆ "
" อ๊ะ! ยังไม่ได้แนะนำตัวเลย อาโอย จากอาณาจักรกระต่ายดำครับ "
" ครับ! โยรุ จากอาณาจักรกระต่ายขาวครับ "
แล้วทั้งคู่ก็โค้งพร้อมกัน จนทำให้หูกระต่ายเกี่ยวกัน
//ตรงนี้น่ารักมากจริงๆค่ะ ♡♡
" คือ... พวกเราหลงทางกันน่ะ ที่นี่ที่ไหนเหรอ? "
" สวนหลังปราสาทน่ะ "
" ปราสาท !!!!! " ชาวกระต่ายขาวตะโกนขึ้นมาอย่างตกตะลึง
" เอ๋- นี่เข้ามาทั้งๆที่ไม่รู้เหรอ ก็เนอะ หลงทางกันนี่นา ฮะๆๆ " อาโอยหัวเราะเบาๆ
จากนั้นทุกคนตรงนั้นก็คุยกัน
⤷ ชุนแอบหลุดบอกไปว่า พวกตนมาจากโลกอีกฝั่งนึง
แต่ไคก็แก้ไปว่า มาจากอาณาจักรที่ไกลแสนไกล
⤷ ชุนบอกว่า เขาเดินทางมาถึงที่นี่ เพื่อมาหาฮาจิเมะ
โดยอ้างว่า เป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ของฮาจิเมะ
⤷ อาโอยจึงเสนอว่า งั้นให้ทุกคนมาร่วมงานเต้นรำในคืนนี้
ซึ่งเป็น Mascarade party (ปาร์ตี้หน้ากาก)
✮ มาถึงซีนงานเต้นรำ ราชินีวิหคร้องเพลงให้ทุกคนฟัง
// เสียงทรงพลังมาก!!! แถมเนื้อเพลงก็ดี
จากนั้น ทุกคนก็เริ่มจับคู่เต้นรำกัน (เป็นการเต้นรำแบบสลับคู่ไปเรื่อยๆ)
โดยมีชาวกระต่ายขาวแอบปนเข้ามาในงานอย่างเนียนๆ
และมีชายปริศนาโผล่มายืนสังเกตการณ์จากมุมมืด
✮ ตัดฉากไปที่ฮาจิเมะ เขายืนอยู่บนระเบียงตามลำพัง
" ฮาจิเมะ ! " เมื่อได้ยินชื่อของตนเอง เขาเลยหันไปทางตั้นเสียง
ชุนพุ่งเข้าไปกอดฮาจิเมะอย่างรวดเร็ว เหมือนโหยหามานาน....
" อยากเจอเหลือเกิน "
ฮาจิเมะที่ยังตั้งตัวไม่ทัน ก็ได้แต่ " นาย..... "
เขาชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วพูดออกมาด้วยเสียงหนักแน่นว่า " ชุน ! "
" อ่า... ท่านราชารู้ชื่อของผมด้วย.... "
" ไม่ใช่ราชา ฉันชื่อฮาจิเมะ นาย ! ปล่อยฉันได้แล้ว "
" ถ้าไม่เรียกชื่อผม ผมไม่ปล่อยหรอกนะ "
" ชุน!! ฉันบอกให้ปล่อยได้แล้ว "
ชุนหัวเราะเล็กน้อย ก่อนที่จะปล่อยมือจากฮาจิเมะ
จากนั้นทั้งสองคนก็คุยกัน....
" นายคือจุดเริ่มต้น ผมคือจุดจบ ในที่สุด เราก็ได้พบกันเสียที "
แล้วชุนก็ชวนฮาจิเมะเต้นรำ เป็นการเต้นรำที่ให้อารมณ์ นุ่มนวล อ่อนโยน มากค่ะ
✮ - ตรงนี้จำไม่ค่อยได้ -
แต่เหมือนฮาจิเมะอยากคิดอะไรคนเดียวต่อ เลยขอแยกจากชุนมา
แล้วชายปริศนาก็โผล่มา " ถ้าไม่รังเกียจ ขอเต้นรำร่วมกับคุณซักเพลงจะได้หรือไม่? "
ฮาจิเมะตอบตกลงโดยไม่ได้คิดอะไร
// รู้สึกว่าการเต้นรำของคู่นี้ มันให้อารมณ์รุนแรง ทวงท่าต่างๆดูแข็งๆทื่อๆ
พอเต้นเสร็จ ชายปริศนาก็พูดประมาณว่า
" เหนื่อยล่ะสิ ต้องแบกรับทุกอย่างไว้ตัวคนเดียว
ช่างโดดเดี่ยวเสียจริง น่าสงสาร !!! " แล้วเขาก็ระเบิดหัวเราะออกมา
ถึงได้ยินแบบนั้น ฮาจิเมะก็ไม่ได้แสดงท่าทีโกรธออกมาเลยแม้แต่น้อย
ทั้งยังตอบกลับอย่างอ่อนโยนว่า
" ถึงจะนายจะพูดแบบนั้น แต่ฉันก็รู้สึกได้ว่า
นายเองก็โดดเดี่ยวเหมือนกัน นาย... ไม่เป็นไรใช่มั๊ย ? "
เขาพูดพลางจ้องเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่าย
เหมือนไปกระตุกต่อมโมโห ชายปริศนาสาดเวทย์มนต์ใส่ฮาจิเมะ
ฮาจิเมะค่อยๆล้มลงไป ในจังหวะนั้นเอง ชุนเดินเข้ามาเห็นพอดี " ฮาจิเมะ!!! "
เขากำลังจะวิ่งเข้าไป แต่ก็โดนเวทย์ของชายคนนั้นเข้าเสียก่อน
ชุนค่อยๆล้มลงไป......
ชายปริศนาหัวเราะแล้วเดินจากไป...
ทั้งยังเรียกปีศาจแห่งความมืด ออกมาป้วนเปี้ยนในปราสาทด้วย....
✮ อาราตะกับอาโอย ที่อยู่ในส่วนไหนซักแห่งในปราสาท
" แย่แล้ว !! " อาราตะทำจมูกฟุดฟิด " ฉันได้กลิ่นไม่ดี "
" งั้นรีบไปบอกทุกคนกันเถอะ " อาโอยว่า แล้วรีบออกวิ่งทันที
✮ ก๊วนกระต่ายขาวที่กำลังตามหาชุนอยู่
เดินมาพบชุนที่นอนสลบอยู่บนพื้น ก็แตกตื่นกันใหญ่
พอพวกกระต่ายดำวิ่งมาตามเสียงแตกตื่น ก็เจอฮาจิเมะกองอยู่บนพื้น...
" ข้าเห็นๆ พวกกระต่ายขาวมันเป็นคนทำ อ๊ากกกก "
ราชาหนูที่โผล่มาตอนไหนไม่รู้ ตะโกนดังลั่น แล้ววิ่งหนีไป
ประโยคนั้นทำให้ทั้งสองฝ่ายไม่รอช้า ชักดาบออกมาฟาดฟันใส่กันทันที
" พวกนั้นไม่ใช่คนไม่ดีนะ !!! " เสียงหนึ่งดังขึ้น
ตามมาด้วยอาราตะกับอาโอยที่รีบวิ่งมา
การต่อสู้หยุดกึก
ฝั่งกระต่ายดำทุกคน รู้ถึงความสามารถของอาราตะดีอยู่แล้ว จึงยอมรามือลง
แต่ดูเหมือนว่า ฮารุ จะยังไม่ไว้ใจพวกกระต่ายขาวซักเท่าไหร่
จึงสั่งให้พวกกระต่ายขาวทิ้งอาวุธ
ชาวกระต่ายขาวค่อยๆวางดาบลง
" เฮ้อ~ ชุนก็เป็นแบบนี้ แล้วจะหนีไปไหนได้ล่ะ "
ไคพูด พร้อมวางดาบลง
-ต่อจากตรงนี้จำไม่ค่อยได้-
แต่น่าจะเป็นซีนที่ฮารุ สั่งให้ทหารหาห้องพักให้พวกกระต่ายขาว
✮ สถานการณ์ในอาณาจักรต่างๆเริ่มวุ่นวาย
⤷ อาณาจักรวิหค ผู้ติดตามของราชินี ยังคงยืนยันว่า
ตนจะอยู่เคียงข้างราชินีเสมอ แม้ว่าท่าจะสูญเสียพลังราชาไปแล้วก็ตาม
⤷ อาณาจักรหนู
ผู้ติดตามของราชาหนู ประกาศลั่นว่า....
ท่านเป็นแค่คนธรรมดา ไม่ใช่ราชาแล้ว เราไม่จำเป็นต้องปกป้องท่านอีกต่อไป
เขาพูดแบบนั้นแล้วหนีจากไป ทิ้งให้ราชาหนูอยู่ท่ามกลางปีศาจแห่งความมืด
แต่น่าจะเป็นซีนที่ฮารุ สั่งให้ทหารหาห้องพักให้พวกกระต่ายขาว
✮ สถานการณ์ในอาณาจักรต่างๆเริ่มวุ่นวาย
⤷ อาณาจักรวิหค ผู้ติดตามของราชินี ยังคงยืนยันว่า
ตนจะอยู่เคียงข้างราชินีเสมอ แม้ว่าท่าจะสูญเสียพลังราชาไปแล้วก็ตาม
" ถึงเราจะสูญเสียพลังราชา
แต่เสียงเพลงของเราจะช่วยขับกล่อมทุกคนเอง "
⤷ อาณาจักรหมาป่า ผู้ติดตามของราชาหมาป่า เอาแต่โทษตัวเองที่ทำหน้าที่บกพร่อง
แต่ราชาหมาป่าก็เข้าไปปลอบอย่างอ่อนโยนว่า
" ข้าไม่ถือโทษโกรธเจ้าหรอกนะ ข้ายังอยู่ตรงนี้
มิได้ตายจากไปไหนเสียหน่อย "
⤷ อาณาจักรหนู
ผู้ติดตามของราชาหนู ประกาศลั่นว่า....
ท่านเป็นแค่คนธรรมดา ไม่ใช่ราชาแล้ว เราไม่จำเป็นต้องปกป้องท่านอีกต่อไป
เขาพูดแบบนั้นแล้วหนีจากไป ทิ้งให้ราชาหนูอยู่ท่ามกลางปีศาจแห่งความมืด
ฮารุสั่งให้ โค่ยกับอาราตะ ไปสำรวจป่าตอนกลางคืน
แล้วอาราตะเดินชนกิ่งไม้ ปั่กกกกก //ท่าทางจะเจ็บน่าดู ;;;;;
อาราตะเลยถอดผ้าปิดตาออก โค่ยก็ตกใจใหญ่ แบบว่า เฮ้ย มองเห็นเหรอ?
แล้วก็จ้องอาราตะเขม็งเลย 5555555
⤷ จากตรงนี้ ทำให้เรารู้สาเหตุว่าทำไมอาราตะถึงปิดตา? ทั้งๆที่ตาก็ปกติดี
เพราะว่า ตาข้างที่ปิดไว้เป็นสีแดงค่ะ!! อาราตะเล่าว่า มีหลายๆคนกลัว เขาเลยปิดมันไว้
⤷ โค่ย :: โห สวยจัง สีแดงเหมือนแอปเปิ้ลเลย
อาราตะ :: นี่เป็นครั้งที่ 3 แล้ว ที่มีคนพูดแบบนี้
ซึ่งสองคนที่เคยพูดแบบนี้คือ อาโอย กับ ฮาจิเมะซัง
ฮารุนั่งลงบนเตียงที่ฮาจิเมะนอนอยู่
" บอกตรงๆ ฉันเองก็เหนื่อยนะ นี่.. รีบๆตื่นขึ้นมาช่วยกันซักทีสิ "
คาเครุเดินเข้ามาพร้อมกับอาโอย ทั้งสองคนบอกให้ฮารุพักผ่อนบ้าง
ถ้าฮารุล้มไปอีกคน อาณาจักรคงไปต่อไม่รอดแน่
แล้วอาโอยก็รินชาให้ฮารุ
คาเครุเดินไปหาฮาจิเมะ
" ปกติ ผมมีหน้าที่ต้องมาปลุกฮาจิเมะซังทุกเช้า พอไม่ได้ทำแล้ว
รู้สึกเหมือนขาดอะไรไปเลยล่ะครับ รีบๆตื่นขึ้นมาเถอะครับ... "
เขาพยายามทำเสียงให้ดูร่าเริง แต่ในขณะเดียวกัน ก็ทำท่าเหมือนจะร้องไห้
✮ ซีนห้องนอน ที่ตอนนี้พาชุนมานอนคู่กับฮาจิเมะแล้ว
ไคมองหน้าชุนที่นอนอยู่บนเตียง
" ปกติก็เอาแต่พูดว่า ไม่อยากทำงานๆ
แต่นี่ก็นอนมากเกินไปแล้วนะ "
✮ ทุกคนปรึกษากันว่า ควรทำยังไงดี? แล้วได้ข้อสรุปว่า
ควรไปจัดการกับตัวการที่ทำให้ทั้งสองคนเป็นแบบนี้
โดยต้องพึ่งความสามารถของอาราตะ
เพื่อที่จะช่วยพวกพ้องของตน ทุกคนจึงต้องลุกขึ้นสู้
โยหันไปคุยกับโยรุว่า สู้ไหวเหรอ แต่โยรุตอบกลับพร้อมรอยยิ้มว่า ไหวสิ
อาราตะหันไปพูดกับอาโอยว่า
ควรไปจัดการกับตัวการที่ทำให้ทั้งสองคนเป็นแบบนี้
โดยต้องพึ่งความสามารถของอาราตะ
เพื่อที่จะช่วยพวกพ้องของตน ทุกคนจึงต้องลุกขึ้นสู้
โยหันไปคุยกับโยรุว่า สู้ไหวเหรอ แต่โยรุตอบกลับพร้อมรอยยิ้มว่า ไหวสิ
อาราตะหันไปพูดกับอาโอยว่า
" การต่อสู้ครั้งนี้ ฉันไม่ได้สู้ในฐานะองครักษ์
แต่ฉันสู้ในฐานะที่ เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วต่างหาก "
รุยหันไปพูกับอิคุด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
" ถึงผมจะสู้ไม่ได้ แต่ผมจะใช้พลังเวทย์ของผม
ช่วยซัพพอร์ตทุกคนเอง "
✮ ตัดภาพไปที่ไหนซักแห่ง ชุนกำลังพึมพัม ขอโทษ ไม่หยุด ช่วยซัพพอร์ตทุกคนเอง "
ฮาจิเมะ :: นายกำลังขอโทษใครอยู่?
ชุนยังคงพึมพัมขอโทษต่อ เหมือนคนไม่มีสติ
แล้วชายปริศนาก็โผล่มา
" นายเป็นใครกันแน่ !? " ฮาจิเมะถาม
" ข้าเป็นใครงั้นหรือ? ฮึ " ชายปริศนา ถอดผ้าคลุมออก
ฮาจิเมะตกใจจนแทบพูดไม่ออก ".... ชุน ! "
⤷ ชายปริศนาคนนั้น = ชุน เหมือนว่าตัวตนของเขาจะเกิดขึ้นมาจาก
ความเหงาและความเดียวดายของชุน
⤷ เหมือนความเดียวดายของชุน จะโกรธที่ชุนทำตัวไม่สมกับที่เป็นความตาย
ชุนสามารถหาที่อยู่ของตัวเองได้ และเอาแต่เล่นสนุกอยู่ในอาณาจักรกระต่ายขาว
" วุ่นวายจริงๆ ไม่ต้องมีมันก็ได้ !
ทั้งจุดเริ่มต้น ทั้งจุดจบ หายๆไปให้หมดซะ "
✮ จากนั้นก็เป็นซีนที่ความเดียวดายของชุน ต่อสู้กับพวกกระต่ายดำ
ฮาจิเมะได้แต่มองพวกพ้องของตนเอง ล้มลงไปทีละคนทีละคน
" หยุดนะ หยุดเถอะ พอที!!!! " เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
พอฮาจิเมะตั้งสติได้ เขาจึงหันไปหาชุน
ชุนยังคงพึมพัมขอโทษไม่หยุด จนฮาจิเมะต้องเข้าไปเขย่า
ฮาจิเมะ :: ตั้งสติหน่อยสิ !!!
ชุน :: ทั้งหมดเป็นความผิดของผมเอง ฆ่าผมสิ...
เขาดึงมือฮาจิเมะขึ้นมาจ่อที่คอตนเอง ฮาจิเมะปัดมือชุนทิ้งทันที
ชุน " งั้นผมทำเองก็ได้ " แล้วก็ทำท่าจะบีบคอตัวเอง
ฮาจิเมะต่อยชุนไปหนึ่งหมัด " พอได้แล้ว ! นี่คิดจะหนีปัญหาเอาง่ายๆแบบนี้เหรอ ?"
ชุน :: โหดร้ายจังเลยนะ... ทั้งๆที่ไคยังไม่เคยต่อยผมเลยแท้ๆ
ฮาจิเมะ :: ขอโทษที...
ชุน :: เอ๊ะ... หรือว่าเคยโดนโยต่อยกันนะ?
ฮาจิเมะ :: ก็ถึงได้ขอโทษไง !
// ซีนนี้ทำเอาปรับอารมณ์ไม่ทันเลย 5555 เพิ่งน้ำตาแตกไปกับซีนก่อนหน้านี้
พอถึงตรงนี้ถึงกับลั่น โอ๊ยยยยยยยย ชุน เอ๊ย------
- ตรงนี้จำไม่ค่อยได้ว่า ร้องธีมซองก่อน หรือเข้าซีนแอคชั่นก่อน... -
บุปชาติที่โดนแผดเผาจนเป็นสีแดง
เปลวเพลิงสีน้ำเงินที่เฝ้ารอวันมอดดับ
- ท่อนหนึ่งจากเพลง RABBIT KINGDOM -
✮ ในซีนต่อสู้ จะเป็น ฮาจิเมะ & ชุน สู้กับ ความเดียวดายของชุน
และหนุ่มๆที่เหลือสู้กับปีศาจแห่งความมืด
✮ พอชุนแทงความเดียวดายของตนเองแล้ว....
ความเดียวดายล้มลง แล้วพูดขึ้นมาว่า
" ขนาดตอนตาย ข้ายังต้องตายอย่างโดดเดี่ยวเลยเหรอ "
ชุน " ไม่หรอก นายก็คือผม ดังนั้น... " พูดไม่ทันจบประโยค ชุนก็ล้มลงไป
ฮาจิเมะรีบวิ่งเข้าไปหาชุน ชุนเงยหน้าขึ้นมาแล้วพูดว่า...
" ผมเองก็อยากสัมผัสถึงสิ่งที่เรียกว่า ชีวิต เหมือนกัน
นี่... ผมมีชีวิตแล้วหรือยัง? "
ฮาจิเมะจึงตอบกลับไปว่า " นายมีชีวิตนะ ทั้งยังใช้มันได้อย่างคุ้มค่าด้วย "
ชุน " ขอบคุณนะ.... " ชุนหลับตาลง และแน่นิ่งไปในที่สุด.....
// สารภาพว่า... มัวแต่ร้องไห้กับซีนนี้ ประโยคต่อไปอาจจะแปลกๆหน่อย
เพราะจำไม่ค่อยได้จริงๆ ขอโทษค่ะ--- ทั้งที่เป็นประโยคสำคัญแท้ๆ ;;;;;
✮ ตัดมาที่อาณาจักรกระต่ายดำ ความสงบสุขได้กลับมาเยือนอีกครั้ง
ฮารุออกมาต้อนรับราชาราชินีจากอาณาจักรต่างๆ
ตอนที่ฮารุคุยกับราชาหนู
ราชาหมาป่าที่ยืนอยู่ห่างๆ ก็พูดขึ้นมาว่า
" ช่างน่ากลัว สองคนนั้นกำลังยิ้มอยู่ก็จริง แต่แววตาไม่ได้ยิ้มเลยแม้แต่นิด "
ราชินีวิหคที่ยืนอยู่ข้างๆจึงตอบไปว่า
" นั่นเพราะว่าเธอเป็นคนที่ซื่อตรงยังไงล่ะ เธอถึงได้ไม่ถนัดอะไรแบบนี้ "
ราชาหมาป่าเหมือนจะเขินเล็กน้อย...
//น่ารักกกกกกก
✮ ตัดไปที่หนุ่มๆกระต่ายขาวกระต่ายดำ กำลังจัดงานน้ำชาอยู่
ทุกคนดูร่าเริงสดใสดี ทั้งๆที่ตรงนั้น ไม่มี ฮาจิเมะ กับ ชุน อยู่
ราวกับว่าทั้งสองคนนั้น ไม่เคยมีตัวตนอยู่
แต่บรรยากาศแบบนั้นก็อยู่ได้ไม่นาน
ทุกคนเริ่มฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า เหมือนลืมอะไรบางอย่างไป
คาเครุ :: ฉันรู้สึกเหมือนว่า ฉันต้องคอยปลุกใครซักคนในทุกๆเช้า
โย :: ฉันก็จำไม่ได้เหมือนกันว่า ฉันจะฝึกชงชาไปทำไม
เป็นโยรุที่พูดคำว่า "หนังสือ" ขึ้นมา แล้วนึกขึ้นได้ว่า
รุยเคยจดบันทึกเรื่องราวของพวกตนเองเอาไว้
รุยจึงจำได้ว่า เคยเขียนชื่อของ ชุนกับฮาจิเมะ
ทำให้ทุกคนจำเรื่องราวทั้งหมดได้ ทุกคนต่างร้องเรียกชื่อของสองคนนั้น
และไม่นานเกินรอ ชุนกับฮาจิเมะ ก็กลับมา !!!
ฝั่งกระต่ายดำพุ่งเข้าไปกอดฮาจิเมะในทันที เหมือนกลัวว่าเขาจะหายไปอีก
ฝั่งกระต่ายขาวยืนยิ้ม แสดงความยินดี ที่ชุนกลับมา...
✮ เข้าช่วงแดนซ์ไลฟ์
⤷ ตอนก่อนขึ้นเพลงคู่
โค่ย&คาเครุ " ดัตเตะ มาดะ มาด๊า~~~ "
ผู้ชม " อะว้าน ไตตะรู~~~ "
โค่ย " ใช่แล้วๆ ถูกต้องๆ "
คาเครุ " ฮาจิมาริ โนะ~~~ "
ผู้ชม " ฮารุ~~~ "
แล้วคาเครุก็ร้องท่อนฮุคของ ฮาจิมาริโนะฮารุ
แถมยังหันมาขอให้ผู้ชมร้องต่อด้วย
ซึ่งทุกคนก็ให้ความร่วมมือ ร้องต่อกันอย่างสนุกสนาน♪
ตรงนี้โค่ยมองหน้าคาเครุ ด้วยอารมณ์ว่า....
จะเล่นอะไร ทำไมไม่บอกกันก่อนนน
ทำเอาลั่นกันทั้งโรงละคร 5555555555
✮ ตอนสุดท้าย ที่ให้นักแสดงมาพูดความรู้สึกกันนิดๆหน่อยๆ
เรียวเฮ :: ครั้งนี้ ผมก็จะพยายาม....
พยายามไม่ให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บครับ
//แฟนๆหัวเราะคิกคักกันใหญ่ (ᗒᗨᗕ)
.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸❀.•
จบแล้วค่ะ !!! น่าจะเป็นเอนทรี่ที่ยาวที่สุดของบล็อกนี้แล้ว 555555
มีพิมพ์ผิด พิมพ์ตก พิมพ์พลาดตรงไหน ต้องขออภัยด้วยนะคะ
สำหรับครั้งนี้ เราประทับใจ ทานิยัน มากค่ะ
เพราะบทโยรุในครั้งนี้ คือ ขาพิการ ต้องเดินกะเผลกตลอด
ซึ่งทานิยันแสดงออกมาได้ดีมากเลยค่ะ
กะเผลกได้น่ารักจังเลยค่ะ ( ;///; )
ที่สำคัญชุดของฮาจิเมะกับชุนสวยมาก ขนาดมองจากชั้น 2
ยังรู้สึก โอ้โหหหห ระยิบระยับ งดงามอะไรขนาดนั้นนนนน
ในส่วนของเพลง ระดับจอห์นซังไม่เคยทำให้ผิดหวังอยู่แล้ว
ฟังแค่ทีเดียวเอง ติดหูมากค่ะ !
ในส่วนเนื้อเรื่อง จุดที่ทำให้ตกใจสุดๆเลยก็คือ
ตอนที่ชุนล้มลงเพราะเวทย์ของชายปริศนา
อารมณ์ตอนนั้นคือ เฮ้ยยยยยย อิชุนมันล้มง่ายขนาดนี้เลยเหรอออออ
แถมตัวเราเองก็ไม่คิดมาก่อนเลยว่า ตัวเองจะอินจัด จนร้องไห้ (Ｔ▽Ｔ)
//อาจจะเพราะบรรยากาศพาไปด้วย
สาวที่นั่งข้างๆ เริ่มสะอื้นตั้งแต่ตอนที่ฮารุเฝ้าฮาจิเมะแล้ว
ตอนเดินออกจากโรงละครนี่แบบ... ตั๋วรอบกระต่ายขาวยังเหลือมั๊ยคะ???
อยากดูอีก แง้-------- พอได้มาดูนักแสดงตัวเป็นๆ แสดงต่อหน้าจริงๆแล้ว
อิมแพคมันแรงเหลือเกินค่ะ คุณขาาาาาาาาา
จบจริงๆเถอะมายด์ 55555
ไว้เจอกันใหม่เอนทรี่หน้านะคะ ขอบคุณค่ะ (ﾉ*ﾟ▽ﾟ)ﾉ
// สารภาพว่า... มัวแต่ร้องไห้กับซีนนี้ ประโยคต่อไปอาจจะแปลกๆหน่อย
เพราะจำไม่ค่อยได้จริงๆ ขอโทษค่ะ--- ทั้งที่เป็นประโยคสำคัญแท้ๆ ;;;;;
ในเมื่อมันสิ้นสุดลงแล้ว...
ก็มาทำให้มันเริ่มต้นใหม่กันเถอะ
ม่านเอ๋ย จงเปิดขึ้นอีกครั้ง
ฮารุออกมาต้อนรับราชาราชินีจากอาณาจักรต่างๆ
ตอนที่ฮารุคุยกับราชาหนู
ราชาหมาป่าที่ยืนอยู่ห่างๆ ก็พูดขึ้นมาว่า
" ช่างน่ากลัว สองคนนั้นกำลังยิ้มอยู่ก็จริง แต่แววตาไม่ได้ยิ้มเลยแม้แต่นิด "
ราชินีวิหคที่ยืนอยู่ข้างๆจึงตอบไปว่า
" นั่นเพราะว่าเธอเป็นคนที่ซื่อตรงยังไงล่ะ เธอถึงได้ไม่ถนัดอะไรแบบนี้ "
ราชาหมาป่าเหมือนจะเขินเล็กน้อย...
//น่ารักกกกกกก
✮ ตัดไปที่หนุ่มๆกระต่ายขาวกระต่ายดำ กำลังจัดงานน้ำชาอยู่
ทุกคนดูร่าเริงสดใสดี ทั้งๆที่ตรงนั้น ไม่มี ฮาจิเมะ กับ ชุน อยู่
ราวกับว่าทั้งสองคนนั้น ไม่เคยมีตัวตนอยู่
แต่บรรยากาศแบบนั้นก็อยู่ได้ไม่นาน
ทุกคนเริ่มฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า เหมือนลืมอะไรบางอย่างไป
คาเครุ :: ฉันรู้สึกเหมือนว่า ฉันต้องคอยปลุกใครซักคนในทุกๆเช้า
โย :: ฉันก็จำไม่ได้เหมือนกันว่า ฉันจะฝึกชงชาไปทำไม
เป็นโยรุที่พูดคำว่า "หนังสือ" ขึ้นมา แล้วนึกขึ้นได้ว่า
รุยเคยจดบันทึกเรื่องราวของพวกตนเองเอาไว้
รุยจึงจำได้ว่า เคยเขียนชื่อของ ชุนกับฮาจิเมะ
ทำให้ทุกคนจำเรื่องราวทั้งหมดได้ ทุกคนต่างร้องเรียกชื่อของสองคนนั้น
และไม่นานเกินรอ ชุนกับฮาจิเมะ ก็กลับมา !!!
ฝั่งกระต่ายดำพุ่งเข้าไปกอดฮาจิเมะในทันที เหมือนกลัวว่าเขาจะหายไปอีก
ฝั่งกระต่ายขาวยืนยิ้ม แสดงความยินดี ที่ชุนกลับมา...
〜 Happy End 〜
✮ เข้าช่วงแดนซ์ไลฟ์
⤷ ตอนก่อนขึ้นเพลงคู่
โค่ย&คาเครุ " ดัตเตะ มาดะ มาด๊า~~~ "
ผู้ชม " อะว้าน ไตตะรู~~~ "
โค่ย " ใช่แล้วๆ ถูกต้องๆ "
คาเครุ " ฮาจิมาริ โนะ~~~ "
ผู้ชม " ฮารุ~~~ "
แล้วคาเครุก็ร้องท่อนฮุคของ ฮาจิมาริโนะฮารุ
แถมยังหันมาขอให้ผู้ชมร้องต่อด้วย
ซึ่งทุกคนก็ให้ความร่วมมือ ร้องต่อกันอย่างสนุกสนาน♪
ตรงนี้โค่ยมองหน้าคาเครุ ด้วยอารมณ์ว่า....
จะเล่นอะไร ทำไมไม่บอกกันก่อนนน
ทำเอาลั่นกันทั้งโรงละคร 5555555555
✮ ตอนสุดท้าย ที่ให้นักแสดงมาพูดความรู้สึกกันนิดๆหน่อยๆ
เรียวเฮ :: ครั้งนี้ ผมก็จะพยายาม....
พยายามไม่ให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บครับ
//แฟนๆหัวเราะคิกคักกันใหญ่ (ᗒᗨᗕ)
.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸❀.•
จบแล้วค่ะ !!! น่าจะเป็นเอนทรี่ที่ยาวที่สุดของบล็อกนี้แล้ว 555555
มีพิมพ์ผิด พิมพ์ตก พิมพ์พลาดตรงไหน ต้องขออภัยด้วยนะคะ
สำหรับครั้งนี้ เราประทับใจ ทานิยัน มากค่ะ
เพราะบทโยรุในครั้งนี้ คือ ขาพิการ ต้องเดินกะเผลกตลอด
ซึ่งทานิยันแสดงออกมาได้ดีมากเลยค่ะ
กะเผลกได้น่ารักจังเลยค่ะ ( ;///; )
ที่สำคัญชุดของฮาจิเมะกับชุนสวยมาก ขนาดมองจากชั้น 2
ยังรู้สึก โอ้โหหหห ระยิบระยับ งดงามอะไรขนาดนั้นนนนน
ในส่วนของเพลง ระดับจอห์นซังไม่เคยทำให้ผิดหวังอยู่แล้ว
ฟังแค่ทีเดียวเอง ติดหูมากค่ะ !
ในส่วนเนื้อเรื่อง จุดที่ทำให้ตกใจสุดๆเลยก็คือ
ตอนที่ชุนล้มลงเพราะเวทย์ของชายปริศนา
อารมณ์ตอนนั้นคือ เฮ้ยยยยยย อิชุนมันล้มง่ายขนาดนี้เลยเหรอออออ
แถมตัวเราเองก็ไม่คิดมาก่อนเลยว่า ตัวเองจะอินจัด จนร้องไห้ (Ｔ▽Ｔ)
//อาจจะเพราะบรรยากาศพาไปด้วย
สาวที่นั่งข้างๆ เริ่มสะอื้นตั้งแต่ตอนที่ฮารุเฝ้าฮาจิเมะแล้ว
ตอนเดินออกจากโรงละครนี่แบบ... ตั๋วรอบกระต่ายขาวยังเหลือมั๊ยคะ???
อยากดูอีก แง้-------- พอได้มาดูนักแสดงตัวเป็นๆ แสดงต่อหน้าจริงๆแล้ว
อิมแพคมันแรงเหลือเกินค่ะ คุณขาาาาาาาาา
จบจริงๆเถอะมายด์ 55555
ไว้เจอกันใหม่เอนทรี่หน้านะคะ ขอบคุณค่ะ (ﾉ*ﾟ▽ﾟ)ﾉ
