เพราะนี่เป็นการไปทอล์คอีเว้นท์ของเซย์ยูเป็นครั้งแรก แถมลุยเดี่ยวด้วย เลยอยากพิมพ์เก็บไว้...
โดยเราจะเริ่มเล่าจาก....
ค่ะ... แรกเริ่มเดิมทีไม่ได้กะจะไปอีเว้นท์โซมะคิมิเลยจริง ๆ นะ
ถึงจะมีความคิดที่ว่า อยากเจอโซมะที่เป็นโซมะจริง ๆ แบบที่ไม่ต้องสวมบทเป็นคาแรคเตอร์บ้างก็เถอะนะ...
ที่จัดในวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2020 ที่ Makuhari Messe ซึ่ง....ได้ตั๋วรอบเย็นมา 2 ที่ค่ะ
อืม.... อีเว้นท์แนว ๆ นี้ คงไม่ได้ไปบ่อย ๆ แหะ...
ดังนั้น ทางมูวิคเลยบังคับนัดรับที่หน้างานค่ะ และจะมีการส่งหมายเลขรับของให้อีกครั้ง ในวันที่ 28 มกรา
แต่ก็พบกับความผิดพลาด..... เจ้ามายด์ลงชื่อผู้รับของผิดค่ะ กร๊าซซซซ ∑(￣[]￣；)
แต่ก็นั่นแหละ ตอนรับของต้องตรวจพาสปอร์ตด้วยไง....
กังวลอะ... ตอนนั้นคือ แว้กกกกกก รีบเมลแจ้งมูวิคแบบไฟลุกเลยค่ะ (=ω=｡)
ซึ่งจะเล่าถึง JEEP Island เกาะน้อย ๆ ที่อยู่อย่างโดดเดี่ยว กลางมหาสมุทรแปซิฟิกค่ะ
กลับแล้วน้า~ บ๊ายบายสกายทรี~
► พอจบจากตรงนี้ ทีแรกว่าจะวิ่งไปดู CM「Crescent rise」ของ TRIGGER ที่ขึ้นจอ YUNIKA VISION
ระยะเวลาที่ขึ้นจอแค่ 6 วันเอง!!!
แต่ก็นั่นแหละ ใจอยากไป แต่ขาไม่ไหวแล้ว... o(；△；)o
+กลัวไม่มีแรงสำหรับอีเว้นท์ในวันพรุ่งนี้ด้วย เลยกลับเข้าที่พักค่ะ
.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸❀.•
มา!!! ถึงวันอีเว้นท์โซมะจริง ๆ สักที 55555
1 กุมภาพันธ์ 2020
เนื่องจากเราได้รอบเย็น ที่กว่าประตูฮอลล์จะเปิดให้เข้าก็ 15:30 น.
เวลาเหลือเฟือ ช่วงเช้าเลยไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนก่อนค่ะ
► ศาลเจ้าคันดะ - สำหรับเพื่อนคืออยากมาเที่ยว สำหรับมายด์คือ มารับความญี่ปุ่นก่อนไปโซมะคิมิค่ะ (ฮา)
รับความญี่ปุ่นแต่เช้าเลยค่ะ ! อาหย่อย~
► อิเคบุคุโระ - มาถึงนี่ก็เที่ยงแล้ว เลยแวะหาของกินเติมพลังก่อนเล็กน้อย
แล้วมุ่งหน้าไปยัง Otome Road ค่ะ
เดินเล่นอยู่พักนึง แล้วก็ไปขึ้นรถไฟ เพื่อเดินทางไป Yume-Palace ซึ่งเป็นสถานที่จัดอีเว้นท์
เราต้องไปลงที่ Akasa Station ค่ะ ระหว่างการเดินทาง มีเปลี่ยนรถไฟ 1 ครั้ง แต่ก็ผ่านมาอย่างราบรื่นดีค่ะ
ตอนขึ้นรถไฟ เราก็แอบสังเกตค่ะว่า มีใครที่น่าจะไปอีเว้นท์เดียวกับเราบ้าง
//ไปในที่ที่ไม่คุ้น ต้องมองหาเพื่อนร่วมทาง 55555
แล้วก็เจอคนที่เข้าข่ายค่ะ เป็นผู้หญิงน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับเรา แต่งเดรสโลลิต้าสีดำ-ม่วง
ถืออิตะแบครุ่นซ่อนตัว ที่มีส่วนปกกะลาสีบังสภาพกระเป๋า
ที่คิดว่าเข้าข่าย เพราะว่า สีม่วง = สีประจำรายการโซมะคิมิ ค่ะ
//ตัวเราเองก็ใส่สเวตเตอร์สีลาเวนเดอร์ค่ะ (*￣ー￣)ｖ
พอมาถึง Akasa Station เราก็เนียนเดินตามสาวคนนั้นไปค่ะ
//แต่ก็เดินแบบทิ้งระยะนะ เดี๋ยวเขาตกใจ ^^ "
แต่ไม่นานก็คลาดกัน เพราะในสถานีคนเยอะ...
อะ! ในเมื่อมอง ๆ แล้ว ไม่มีคนที่น่าจะไปอีเว้นท์เลย งั้นต้องพึ่งกูเกิ้ลแมพแล้วแหละ
เราก็เปิดมือถือ แล้วเดินตามที่แมพแนะนำไป~~~~
ระหว่างที่เดิน ๆ ไป ก็เริ่มมีเพื่อนร่วมทางค่ะ
รวมถึงสาวโลลิต้าที่กล่าวไป ก็มาเดินตามหลังเราตอนไหนก็ไม่รู้ 55555
ด้วยความที่เป็นเขตชุมชนที่ไม่ได้เป็นเมืองจ๋าแบบโตเกียว
ถนนก็เป็นถนนเล็ก ๆ ไม่มีทางเท้า คนไม่เยอะ...
บรรยากาศทำเอานึกถึงสมัยที่ไปเรียนอยู่ที่ซากะเลยค่ะ (T T)
พอเดินตามที่กูเกิ้ลแนะนำไปเรื่อย ๆ
ระหว่างทางเจอร้านขายกระต่ายด้วยล่ะค่ะ //ทาสกระต่าย
ก็เริ่มมีคนที่หิ้วถุงน้ำเงิน (ถุงอนิเมท) เดินสวนไปค่ะ
โอเค! เรามาถูกทางแล้ว 55555
จากสถานีเดินมาราว ๆ 15 นาที ในที่สุดก็มาถึง.... ยูเมะพาเรสุ แล้วค่า~~~
ที่ดูไม่มีคนเลย เพราะไปถึงช่วงที่รอบแรกยังทอล์คไม่จบค่ะ
ในเมื่อมาถึงแล้ว เราก็รีบพุ่ง(?)เพื่อไปรับของ
ที่โดนตัดเงินเรียบร้อย
โปสเตอร์ที่อยู่ข้าง ๆ ประตูทางเข้าค่ะ
พอพุ่งมาถึงทางเข้า เราก็เปิดเมลที่แจ้งหมายเลขรับของ หยิบพาสปอร์ต
โอเค!! พร้อมแล้วค่ะ
เดินตรงเข้าประตูไปอย่างมัั่นใจมาก แต่....
สต๊าฟที่ยืมคุมประตูอยู่ เขาขอดูเมลที่มีเลขที่นั่ง ไม่ใช่หมายเลขรับของค่ะ
หมดกันความมั่นใจ ฮาาาาา (●´・▽・｀●)ゝ
อะ ก็เลื่อนหาเมลที่สต๊าฟต้องการ.... แต่ก็ใช้เวลาหาอยู่พักนึง
*เมลสำคัญ ๆ จะติดดาวไว้แหละ แต่พอดีติดไว้เยอะไปหน่อย หาไม่เจอ ;;;
คุณสต๊าฟก็น่ารักมากเลย ระหว่างรอเจ้ามายด์ที่หาเมลไม่เจอ เขายิ้มให้ตลอดเลย
ขอโทษค่ะ แง้------
พอหาเจอ ยื่นให้เขาเช็ก เราก็ผ่านประตูมาได้ค่ะ
โซนขายของ จะแบ่งเป็น 2 เลนคือ เลนปกติ , เลนรับของ ค่ะ
เราก็เดินดุ่ยไปทางรับของค่ะ แล้วก็รีบแจ้งสต๊าฟเลยว่า....
เราลงชื่อผู้รับของผิดนะคะ ได้เมลไปแจ้งไว้แล้ว แต่ไม่ได้รับเมลตอบกลับค่ะ.... (〃´･ω･`)ゞ
คุณสต๊าฟก็ยิ้ม แล้วขอดูจากหมายเลขรับของก่อน
เขาเปิดตารางรายชื่อ แล้วชี้ตรงหมายเลขของเราให้ดู แล้วถามว่า "ผิดที่ตรงนี้เหรอคะ?"
แต่ในรายชื่อเป็นชื่อของเราค่ะ เย่~~~~~
ทั้งหน้ากระดาษ มีชื่อฉันคนเดียวที่เป็นคาตาคานะอะแก อย่างเด่น 5555555
เลยแจ้งสต๊าฟไปว่า ตามตารางถูกแล้วค่ะ คุณสต๊าฟก็ยิ้ม (จริง ๆ ก็ยิ้มตลอดเลย ดูใจดีมากเลยค่ะ!)
แล้วก็บอกเราว่า "ชื่อมันจะยึดตาม ชื่อผู้สั่งนะคะ" ขอบคุณค่ะ!!!!
ระหว่างที่เรายื่นพาสปอร์ตให้สต๊าฟคนนี้เช็ก สต๊าฟผู้ชายอีกคนก็เตรียมยื่นถุงน้ำเงินให้เราค่ะ
พอรับของเรียบร้อยแล้ว ยังเหลือเวลาอีกเป็นครึ่งชั่วโมง
เราเลยหาที่ปักหลัก ยืนส่องแฟชั่นสาว ๆ ที่มาอีเว้นท์ค่ะ
โอ้~ มีคนห้อยกระรอกสึบาสะมาด้วยแหะ
สาวที่แต่งชุดญี่ปุ่นแบบจัดเต็มคนนั้นสวยมากเลย
อิตะแบคคนนั้นแน่นสุด ๆ
คนนั้นห้อยตุ๊กตาไดโอมาเป็นพวงเลย 5555
ส่วนใหญ่จะแต่งตัวด้วยสีพื้น ๆ อย่างสีดำหรือสีเทา แต่ก็จะมีเครื่องประดับสีที่บ่งบอกถึงโซมะ
อย่างสีเขียวมิ้นท์ (สีประจำตัวของโซมะ) หรือ สีม่วง-สีชมพู (สีรายการโซมะคิมิ) ค่ะ
จนผู้ชมรอบแรกเริ่มทยอยออกมาจากฮอลล์ ใกล้ถึงเวลาแล้วสินะ ตื่นเต้น ๆ (≧◇≦)
และแล้วสต๊าฟก็ประกาศเรียกให้ไปตั้งแถวค่ะ
ด้านซ้ายคือโซนขายของค่ะ
รู้สึกต่างด้าวมาก (ฮา) เพราะเหมือนจะมีเราถือพาสปอร์ตอยู่คนเดียว 55555
จากนั้นก็ไหลตามแถวไปเรื่อย ๆ จนคุณสต๊าฟตรวจพาสปอร์ตเรียบร้อย แล้วจึงเดินไปดูผังที่นั่งค่ะ
แถวที่ 9 (*￣ー￣)ｖ
โต๊ะส่งของขวัญที่อยู่ข้าง ๆ
เอาล่ะ ! เข้าไปเลยละกัน ตื่นเต้นนนนนนนนนนนน
เดินตามทางไป จนไปถึงที่นั่ง นั่งลง จัดข้าวของ แล้วนั่งเล่นมือถือรอเวลาค่ะ
*แต่สิ่งที่สะดุดตามากเลยคือ ตุ๊กตาไดโอ ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะกลางเวทีค่ะ ∑(￣[]￣；)
จนกระทั่งถึงเวลา....
มีเสียงของโคจัง (นิชิยามะ โคทาโร่) กับโซมะ ขึ้นมาทักทายก่อนค่ะ มาแต่เสียงตัวยังไม่มา
แต่เหมือนไม่ได้นัดกันอะค่ะ พูดไม่พร้อมกันอยู่ประมาณ 3 รอบ ถึงจะ こんにちは〜 ได้ (ขำ)
และก็นั่นแหละ ทุกคนกำลังขำอยู่ เสียงคนที่ขานตอบ คนนิจิวะ เลยแผ่วมาก...
จนโคจังแบบ เอ๋~~~~ เลยล่ะค่ะ 5555555
ทักทายพอเป็นพิธี แล้วโคจังก็บอกว่า "กำลังมองดูทุกคนจากข้างหลังอยู่ ช่วยหันมาข้างหลังหน่อยสิ"
ตรงนี้ทุกคนก็พร้อมใจหันหลังให้เวที 55555
"ว้าว~ ทุกคนใส่แมสกันหมดเลย (ขำ) โบกมือหน่อย ๆ" <<< จำไม่ค่อยได้ว่าใครพูด....
อะ... เขาขอมา ก็จัดไป โบกมือ ๆ ใส่จุดที่น่าจะเป็นกล้อง(?)
"ขอบคุณครับ ใส่แมสกันน่ะดีแล้ว สุขภาพเป็นสิ่งสำคัญนะ" โคจังมาม๊า~~~~~
"เดี๋ยวพวกเราจะขึ้นไปบนเวทีแล้ว เพราะเป็นโซมะคิมิ งั้นทุกคนลองเรียก โซมะคุง กันหน่อยสิ"
＼โซมะ คุง~~~~~~／
จากนั้นก็มีเสียง BGM เพลง 幻想夏祭り (เพลงประจำรายการโซมะคิมิ ซีซั่น 2)
แล้วไซโต้ โซมะ ก็ปรากฎตัวบนเวทีค่ะ!!! ชุดญี่ปุ่น อ๊ากกกกกก ( ´ཫ`)b
พอขึ้นเวทีมา โซมะก็ทักทาย+แนะนำตัวอีกรอบ
จากนั้นก็... แล้วจะเรียกเขาว่าอะไรดีล่ะ? โคจัง? ทาโร่ริน? พร้อมทำจับคางที่โซมะชอบทำบ่อย ๆ
ชอบค่ะ ♥
แล้วก็มีเสียงผู้ชมจากหน้าเวที ตะโกนขึ้นมาว่า ＼นิชิยามะ／
โซมะก็.. "งั้นเอา นิชิยามะ แล้วกันเนอะ มาเรียกเขาพร้อมกันนะ สามสี่"
＼นิชิยามะ~~~~~／
แล้วโคจังก็โผล่มาค่ะ
"เฮ้ย ใครเป็นคนให้เรียกว่านิชิยามะเนี่ย (ยิ้ม) แต่ก็ถูกแล้วครับ นิชิยามะเองครับ~"
ตรงนี้ทำเอาแฟน ๆ ขำกันใหญ่เลยล่ะค่ะ 555555
พออกมาครบทั้ง 2 คนแล้ว ก็พูดถึงชุดญี่ปุ่นที่สวมอยู่
โคทาโร่ "อุตส่าห์ใส่ชุดญี่ปุ่นทั้งที หมุนโชว์ทุกคนหน่อยสิ" โซมะก็หมุนสวย ๆ 1 รอบ
โคจังก็แบบ " โอ้~ เยี่ยม ๆๆ แต่ฝั่งนี้ยังไม่เห็นเลย มาหมุนโชว์ตรงนี้หน่อยสิ "
โซมะเดินมาทางฝั่งซ้ายของเวที แล้วก็หมุน
โคจัง "อะ เก่ง ๆ" พร้อมปรบมือเบา ๆ
แต่โคจังไม่หยุดแค่นั้นค่ะ "ฝั่งโน้นยังไม่เห็นเลย ไปหมุนตรงโน้นด้วย"
รอบนี้ โซมะก็เดินไปหมุนเหมือนเดิมค่ะ "นี่หมุนให้เยอะเป็นพิเศษเลยนะ~ เย่~"
แล้วก็หมุนไปหมุนมา เห็นแล้วเวียนหัวแทนเลย 555555
โคจังที่เดินตามมาก็ "เด็กคนนี้ เป็นไทป์ยิ่งชมยิ่งได้ดีครับ (ยิ้ม) " <<< โคจังมาม๊า~~~~~ (รอบที่ 2)
แล้วโคจังก็มาร่วมวง หมุนด้วย~ ท่าทางสนุกกันใหญ่เลยล่ะค่ะ
โคจัง : แหม~ ถ้ามีดิสโก้บอลล่ะก็ แจ่มเลย
โซมะ : แล้วความญี่ปุ่น มันจะไปอยู่ตรงไหนล่ะ!?
พบโซมะตบมุก(?)เรียบร้อยแล้ว ทั้งคู่ก็กลับมายืนกลางเวที
กลับมาพูดถึงชุดอีกรอบ โซมะอวดโอบิที่ใส่อยู่
โคจังก็อยากอวดบ้าง แต่คาร์ดิแกนที่ติดกระดุมครบทุกเม็ดมันบังอยู่
เลยขอให้โซมะช่วยแกะกระดุมให้ค่ะ
//แปะรูปไว้ด้วย จะได้นึกตามง่าย ๆ
โคจังก็กางแขนออก ส่วนโซมะ.... แทนที่จะยืนแกะจากด้านหน้า แต่ไม่ใช่ค่ะ !!!
ฮีเดินไปด้านหลังแล้ว... ใช้มือทั้ง 2 ข้างลอดใต้โซเดะของโคจังมา
จากนั้นก็พยายามคลำหากระดุมค่ะ
😂 😂
คือ!!! จงใจใช้มั้ยโซมะ!!!! การขยับนิ้วคือเอโร่ยมากเลยค่าาาาา ( ´ཫ`)
โคจังก็ไม่น้อยหน้านะ ยอมเล่นตามด้วย โอ้ยยยยยย //ขำจนบ้า
ค่ะ พอปลดกระดุมกันเสร็จ ก็มาพูดเรื่องชุดกันต่อ
เหมือนโคจังจะบอกว่า "คาร์ดิแกนตัวนี้ สีเหมือนกับเสื้อไหมพรมที่ตัวเองมีอยู่เลย"
ฟีลแบบบังเอิญสุด ๆ ประมาณนี้ (ฮา)
จากนั้นก็ขยับไปนั่งตรงโต๊ะกลางเวที
ที่ตุ๊กตาไดโอเด่นทิ่มตาเหลือเกิน 5555
แล้วก็เข้าช่วงย้อนดูรายการที่ผ่านมา +อ่านจดหมายจากเกสต์แต่ละท่าน
โดยไล่จาก นากาจิมะ โยชิกิ、โคนิชิ คัตสึยูกิ、อิชิคาวะ ไคโตะ และ อุจิดะ ยูมะ ค่ะ
นากาจิมะ โยชิกิ ที่พยายามจะเป็น ฮานาเอะ นัตสึกิ ทั้งในรายการและในจดหมาย
คุณโคนิชิที่ไม่ว่ายังไง ก็อยากไปไต้หวันให้ได้
ไคโตะ ที่ในจดหมายมีวงเล็บต่อท้ายทุกประโยค
ช่วงที่ฉายพาร์ทของยูมะ โคจังแซวขึ้นมาว่า "พวกนายนั่งชิดกันเกินไปเปล่า?" //แบบไหล่ติดกันเลยอะค่ะ 55555
อุจิดะ ยูมะ ผู้ทำให้เกิดแฮชแทค #八百万の和 (แปดล้านความญี่ปุ่น)
จากจดหมายที่เขียนว่า "มีคำกล่าวว่า เทพเจ้าทั้งแปดล้าน ผมเองก็รู้สึกว่า ความญี่ปุ่นเองก็คงมีถึงแปดล้านเช่นกัน"
โซมะที่อ่านมาถึงตรงนี้ก็แบบ "พูดเรื่องอะไรน่ะ (ขำ) พวกเราแค่ไปทำขนมกับราเมนมาเองนะ 555555"
เหมือนจะจี้ต่อมฮาเข้าพอดี โซมะหัวเราะนานมากค่ะ ฮาาาาาาา
พอจบจากตรงนี้ ก็เข้าช่วงเล่นเกมแข่งกันค่ะ ซึ่งมีทั้งหมด 3 เกมด้วยกันคือ
① だるま落とし - ตีฐานตุ๊กตาดารุมะ ...เผื่อนึกภาพไม่ออก ประมาณนี้ค่ะ ⤵
VIDEO
② 和心変換 - เกมเปลี่ยนคำคาตาคานะ ให้เป็นคันจิ
③ 射的 - ยิงเป้า
เกมตีฐานดารุมะ พอสต๊าฟนำตัวดารุมะมาตั้ง โคจังก็บอกว่า "ขนาดประมาณ เด็ก ป.6 เลยเนอะ"
เกมนี้โคจังเป็นคนเริ่มก่อน ตีไปหนึ่งเปรี้ยง!!! ยังไม่ล้มค่ะ!!! //ปรบมือ ๆ
แต่เหมือนมุมนี้จะบาลานซ์ไม่ค่อยดี โคจังกับโซมะเลยไปช่วยกันหมุนฐานที่ตั้ง
แล้วเหมือนอยากให้ผู้ชมมีส่วนร่วมด้วย โคจังเลยหันมาบอกว่า
"งั้นฉันจะพูด せーの แล้วทุกคนก็ せーの ตามนะ"
โซมะก็แบบ "แล้วฉันล่ะ!!!"
ผลคือ โคจัง ＼せーの／ → โซมะ ＼せーの／ → ผู้ชม ＼せーの／ แล้วถึงค่อยตีค่ะ 5555
พอจบตาของโคจังมาถึงตาโซมะ...
โซมะก็หยิบค้อนขึ้นมา「ふふ、ハンマー」ค้อน------
เหมือนจะตีไปได้แค่ทีหรือสองทีนี่แหละ ล้มครืนเลยค่ะ 555555
และเกมนี้โคจังก็ชนะไปอย่างสวยงาม (*b • v •)b
เกมที่ ② เป็นเกมที่ทางสต๊าฟจะเตรียมคำที่เป็นคาตาคานะมา
แล้วให้สองหน่อแข่งกัน คิดคันจิที่จะมาใช้แทนคำ ๆ นั้นค่ะ
ผลตามนี้เลยค่ะ
► โซมะคุง - วาดรูปวงกลม แล้วในวงกลมเต็มไปด้วยคำว่า 肉 (เนื้อ)
ถามว่าวาดสวยมั้ย??? ก็อืม.... ละไว้ในฐานที่เข้าใจค่ะ 55555
► โคจัง - 山下大輝 (ยามาชิตะ ไดกิ) โดยให้เหตุผลว่า เหมือนเห็นเขาโพสต์ลงทวิตเตอร์บ่อย ๆ
ユーチューパ (ยูทูปเปอร์) <<< เห็นโจทย์ก็ร้องอ๋อกันแล้วค่ะ คนนั้นแน่ ๆ 5555
► โซมะคุง - 花江夏樹 (ฮานาเอะ นัตสึกิ)
► โคจัง - 大金持ち (รวยมาก)
โซมะ"มันมีฮิรางานะ ได้เหรอ? แต่ความหมายเดียวกันเลยนี่นา"
โคจัง "จะเป็น เขียนว่า 花江夏樹 แต่อ่านว่า 大金持ち หรือเขียนว่า 大金持ち อ่านว่า 花江夏樹 ก็ได้นี่นา"
สุดท้ายทั้งคู่เลยเอา กระดานมาเรียงกันเป็นคำว่า「大金持ち花江夏樹」ฮานาเอะ นัตสึกิ รวยมาก
//ขำจนเหนื่อย 555555555
ビール (เบียร์) <<< ข้อนี้ก็เช่นกัน คนนั้นแน่ ๆ 5555
► โซมะคุง - 江口的体液 (ของเหลวเอกุจิ)
► โคจัง - 江口 (เอกุจิ)
นอกจากตัวอักษรแล้ว ทั้ง 2 คนยังวาดภาพประกอบ ไว้ตรงขอบ ๆ กระดานด้วย
จำได้ว่า ตอนพลิกกระดานมาคือ มีคนกรี๊ดขึ้นมาด้วย 5555555
สรุปเกมนี้ โคจังเป็นผู้ชนะค่ะ (*b • v •)b
เพราะชนะมา 2 เกมติดแล้ว โซมะคุงเลยแบบ อีกเกมไม่ต้องเล่นก็ได้มั้ง??? รู้ผลแล้วนี่ (ฮา)
มาถึงเกมสุดท้าย เกมยิงเป้า!!!!
► โคจัง - ยิงไม่เข้าเป้าเลย แต่ยิงลอดช่องแคบ ๆ ระหว่าง เป้า 2 เป้าได้ค่ะ
//อันนั้นน่าจะยากกว่ายิงเข้าเป้านะโคจัง ( ^^ " )
► โซมะคุง - ยิงเข้าเป้าค่ะ แถมเจ้าตัวบอกว่า "นี่อาจจะเป็นครั้งแรกในชีวิตเลยก็ได้" ด้วย 5555
ตอนตั้งท่ายิงปืน น่ารักมากเลยค่ะ แง้ ♥ ♥ ♥
ถึงเกมนี้โซมะจะชนะ แต่ผลรวมทั้งหมดคือ 2 : 1
เลยจบช่วงเกมด้วย ชัยชนะของโคทาโร่ค่ะ \( *´ω`* )/
มาถึงช่วงทอล์คสุดท้ายก่อนจากกัน
ประกาศเรื่องแผ่นอีเว้นท์โอเระอิยะ +อีเว้นท์ในวันนี้
ประกาศภาคพิเศษของโซมะคิมิ
โซมะบอกว่า อยากพาเซย์ยูที่เกิดปี 91 ไปกินซูชิด้วยกัน
น่าจะมีอีกแต่จำได้แค่นี้ (´・ω・｀)
ก่อนจากกัน
โคจัง "งั้นมาทำแบบนั้นเหมือนเดิมนะ!!!"
โซมะ "แบบไหนกันล่ะ? อย่าพูดเหมือนมีอะไรที่ทำเป็นประจำอยู่แล้วสิ!"
โคจัง "เอาแบบนี้มั้ย? โซมะพูดว่า「斉藤壮馬の」ส่วนฉัน「和心を」แล้วทุกคนก็「君に〜」"
พร้อมทำท่าประกอบ ตอน「君に〜」ชูนิ้วชี้ขวาขึ้นมา กวาดจากซ้ายมาขวา แล้วจบด้วยการชูสองมือขึ้น \( ´꒳`)/
โซมะ "โอ๊ะ! ก็ดีนี่ ลองมาซ้อมกันเถอะ"
แล้วก็เป็นการซ้อมค่ะ 君に〜〜〜〜
แต่เหมือนมันขาดอะไรไปหน่อย โคจังเลยเสนอว่า พอกวาดจากซ้ายมาขวา ให้กวาดกลับด้วย น่าจะดีกว่า
เลยเกิดการซ้อมคอล(?) รอบที่ 2 ค่ะ!!
ดูเหมือนจะโอเคกันแล้ว ก็มาถึงครั้งสุดท้าย รอบจริง
โซมะ「斉藤壮馬の」
โคทาโร่「和心を」
ผู้ชมทุกท่าน「君に〜〜〜〜」//ลากเสียงกันยาวมาก (ฮา)
เป็นอันจบอีเว้นท์ ทั้ง 2 โค้งขอบคุณ แล้วเดินโบกมือ เข้าไปหลังเวทีค่ะ
เหมือนต่อจากนั้น จะมีกล่าวลาครั้งสุดท้ายจากหลังเวทีอีกนิดหน่อย แต่เราจำเนื้อหาไม่ได้แล้ว
แยกย้ายกลับบ้านได้ค่ะ !
และอย่างที่เล่าไปเมื่อตอนขามา ด้วยความที่เป็นถนนแคบ ๆ ไม่มีทางเท้า...
ลองนึกภาพตามนะคะ
ประชากรติ่งหลายร้อยชีวิต (ไม่ได้เว่อร์นะ เพราะฮอลล์นี้จุคนได้ 900 กว่าคนเลยนะ!!)
ถืออิตะแบคบ้าง ถือถุงน้ำเงินบ้าง เดินเรียงแถวตามสองฝั่งถนน เพื่อไปสถานีรถไฟ
เป็นภาพที่ทำให้รู้สึกประทับใจยังไงก็ไม่รู้ (ฮาาาาาาา)
.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸❀.•
ก็จบไปแล้วค่า~~~ เป็นยังไงกันบ้างเอ่ย?
พอย้อนกลับไปอ่านซ้ำแล้ว รู้สึกว่าเหมือนจะพิมพ์เพลินไปหน่อย...
เล่าทุกอย่างปนกันมั่วไปหมดเลย ขออภัยค่ะ แง้~
ทีแรกว่าจะพิมพ์เก็บไว้อ่านคนเดียว แต่ที่มาเขียนแชร์ในบล็อกนี้ ก็ด้วยความรู้สึกว่า
แล้วพบกันใหม่นะคะ ♥
