เรื่องของเรื่องคือ เมื่อวันก่อน มายด์ไปแงะ(?) หนังสือเล่มนี้
 |
| อาราต้า คนน่าเอ็นดู with ที่คั่นหนังสืออาโอยทำเอง |
ที่ซื้อมาดองไว้เกือบ 2 ปีขึ้นมาอ่าน แล้วพบว่า.... อาราตะน่ารักมากค่ะ ♡
แถมยังมีสตอรี่น่ารักๆอยู่หลายจุดเลยด้วย เลยอยากเอามาแบ่งปันค่ะ
เกริ่นมาพอสมควรแล้ว ไปเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าค่ะ
.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•
★ เปิดมาประโยคแรก อาราตะสารภาพรักกับฮารุ------
ไม่ช้ายยยยยยย อาราตะแต่บอกว่าชอบฤดูใบไม้ผลิเฉยๆ
แหมๆๆ ก็ขึ้นมาว่า「春は好きだな」นี่นา 555555
★ อาราตะมาถ่ายแบบที่ทุ่งทิวลิป ในสวนสนุก
แทนไอดอลสาวในค่ายเดียวกันที่ป่วยกะทันหัน
★ พอถ่ายทำเสร็จแล้ว ช่างแต่งหน้าสาวคนหนึ่ง ก็เอาช่อทิวลิปมาให้อาราตะ
แล้วบอกว่า เป็นของฝากจากทางสวนสนุก
★ กลับมาถึงหอตอนเย็นๆ อาราตะรีบมุ่งหน้าไปที่ห้องรวมของกราวี่
(เจ้าตัวบอกว่าเป็นนิสัย พอกลับถึงหอแล้วต้องไปที่ห้องรวมก่อน แล้วค่อยกลับห้องตัวเอง)
แล้วก็ไปเจอ ฮาจิเมะหลับอยู่บนโซฟา + ผ้าห่มคลุมไหล่อยู่
ที่โต๊ะข้างๆมีบทละครกางทิ้งไว้ อาราตะวางทิวลิปไว้ข้างๆบทละคร
★ ไค&ฮารุ เดินลงบันไดมาเจออาราตะพอดี
★ ฮารุกล่าวทักทายพร้อมรอยยิ้ม
ทำให้อาราตะรู้สึกว่า กลับมาถึงหอแล้วสิน้า~
แล้วอาราตะก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า เพราะอยากรู้สึกแบบนี้นี่เอง
เขาถึงชอบแวะห้องรวมก่อนกลับห้องตัวเอง
★ ไคพูดชมที่อาราตะไปทำงานแทนคนที่หยุดไป พร้อมลูบหัว
นั่นทำให้อาราตะรู้สึกดีใจขึ้นมา เหมือนเด็กน้อยที่ถูกพี่ชายชม
★ อาราตะดึงทิวลิปออกจากช่อ แล้วให้ ไคกับฮารุ ไปคนละดอก
★ อาราตะบอกว่า ฮารุที่ถือดอกไม้ด้วยรอยยิ้มนั้น งดงามราวกับภาพวาด
แล้วเขาก็ถามขึ้นมาว่า
อาราตะ :: แล้วคนอื่นๆล่ะ?
ฮารุ :: นอกจากชุนแล้ว คนอื่นอยู่กันครบ เพิ่งออกจากห้องนี้ไปเมื่อตะกี๊เอง
ตอนนี้ น่าจะไปรวมอยู่ที่ห้องใครซักคนล่ะมั้ง?
คือก่อนหน้านี้ ฮาจิเมะออกไปพายเรือมาน่ะ
จนสุดท้ายก็ ตามที่เห็น หลับไปซะแล้ว....
ไค :: พวกเราค่อยๆแยกย้ายกันอย่างเงียบๆ เพื่อไม่ให้เขาตื่นขึ้นมาน่ะ
ก็ช่วงนี้ฮาจิเมะดูยุ่งสุดๆเลยนี่นา ผลอยหลับไปในที่ที่คนเยอะขนาดนี้
คงจะเพลียสุดๆเลยล่ะสิ? พวกเราเลยว่า ปล่อยให้เขาหลับไปเถอะน่ะ
★ คุยกันต่ออีกนิดหน่อย ไคก็หมุนดอกทิวลิปไปมา แล้วยิ้ม
★ ไค&ฮารุ บอกว่าจะคุยเรื่องงานกันต่อในครัว
แต่อาราตะกลับคิดว่า พวกเขากำลังทำหน้าที่เป็นยาม เฝ้าคุ้มครองฮาจิเมะที่หลับอยู่
★ อาราตะถือข้าวของต่างๆกลับห้อง มาเจออาโอยเปิดประตูออกมาพอดี
ทั้งสองทักทายและพูดคุยกันเล็กน้อย แล้วอาราตะก็เปิดประตูเข้าห้องตัวเอง
เขาวางข้าวของต่างๆที่ถือมาอย่างขอไปที
อาโอยที่เดินตามมาด้วย ได้แต่ยิ้มแห้งๆ
แล้วเข้าไปจัดข้าวของเหล่านั้นให้เป็นระเบียบ
★ อาโอยเพิ่งสังเกตเห็นว่า ในมืออาราตะมีช่อทิวลิปอยู่ เลยเอ่ยทักขึ้นมา
อาราตะดึงทิวลิปออกมาหนึ่งดอก แล้วยื่นให้อาโอย
อาโอยรับดอกไม้มาด้วยท่าทางดีใจมากๆ เขากล่าวขอบคุณ
แล้วลูบกลีบทิวลิปอย่างแผ่วเบา ราวกับว่ามันคือสมบัติล้ำค่า
★ พอได้เห็นรอยยิ้มของอาโอยแล้ว อาราตะจึงตัดสินใจได้
อาราตะ :: ใช่แล้ว มอบดอกไม้ดีกว่า
อาโอย :: ....ครับ? หมายความว่าไงเหรอ?
อาราตะ :: ก็ตามนั้นนั่นแหละ กำลังคิดว่าแจกดอกไม้ให้ทุกคนเลยดีรึเปล่านะ น่ะ...
1 2 3... อืม มีครบจำนวนคนพอดีเลย ไหนๆก็ได้มาแล้ว 1 คน 1 ดอก
อาโอย :: มันก็จะไม่เป็นช่อน่ะสิ จะดีเหรอ?
อาราตะ :: ไม่เป็นไรหรอก เดิมทีแล้วทั้งสีทั้งรูปร่าง มันก็ต่างกันอยู่แล้วนี่นา?
แต่ละดอกล้วนเป็นทิวลิปที่สง่างามยังไงล่ะ
อาโอย :: ทิวลิปที่สง่างาม เป็นคำที่น่าสนใจดีนะ
อาราตะ :: แต่ก็เข้าใจใช่มั๊ยล่ะ
อาโอย :: เข้าใจหรือเปล่านะ หรือไม่เข้าใจกันนะ....
อาราตะเข้าไปตบบ่าอาโอยที่กำลังยิ้มเจื่อนๆ
อาราตะ :: ไม่ใช่แค่นายคนเดียวนะ แบบว่า~ ปีนี้ทุกคนยุ่งกันสุดๆเลยนี่เนอะ
ฉันต้องการจะบอกกับทุกคนว่า ขอบคุณที่ขยันทำงานนะ
อาราตะคุง・ภูติน้อยแห่งฤดูใบไม้ผลิ เลยต้องออกไปแจกดอกไม้ให้เป็นของขวัญไง
อาโอย :: ภูติน้อยแห่งฤดูใบไม้ผลิเหรอ ตัวเองพูดออกมาเองเลยเหรอ
อาโอยยังคงยิ้มเจื่อนๆ "แต่ก็ดีนะ" เขาพูดออกมา
อาราตะตบหลังอาโอย
อาราตะ :: ดีล่ะ คู่หู งั้นก็ไปกันเถอะ
อาโอย :: เอ๊ะ ฉันด้วยเหรอ?
อาราตะ :: เพราะว่าฉันเป็นภูติน้อยแห่งฤดูใบไม้ผลิไง
นายก็ต้องเป็นด้วยสิ ของมันแน่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ
อาโอย :: เอ๊ะ เอ๋ เป็นแบบนั้นเองเหรอ?
★ ตัดฉากไปที่ห้องโค่ย แก๊งค์เด็กๆรวมตัวกันอยู่ที่นั่น
★ อาราตะให้ดอกทิวลิปสีชมพูแก่โค่ย
โค่ยตกใจมากที่ได้รับดอกไม้จากอาราตะ ผู้มีคติประจำใจว่า
「花より団子」หรือ เห็นขนมดังโงะสำคัญกว่าการชมดอกไม้
โค่่ย :: สวยดีนะ แต่ก็น่าตกใจชะมัด! ว้าว~ ขอบคุณนะ
ไม่มีแจกัน...อ่ะ ขอเอาไปใส่แก้วแทนก็แล้วกันนะ
โค่ยรีบนำทิวลิปดอกนั้นไปใส่ในแก้ว (ที่มีอยู่เยอะแยะเต็มห้อง) ในทันที
★ อาราตะมองโค่ยอยู่พักนึง แล้วจึงนำดอกไม้มาให้อิคุ
แถมยังบอกว่า "ที่สวนสนุก มีมาสคอตหมีที่ดูคล้ายอิคคุงอยู่ด้วย"
★ ในขณะเดียวกัน อาโอยก็กำลังมอบดอกไม้ให้กับ รุย&คาเครุ อยู่
อาโอย :: วันนี้ ฉันกับอาราตะ เป็นภูติน้อยแห่งฤดูใบไม้ผลิ
ที่มาเดิกแจกดอกไม้ให้กับทุกๆคนล่ะ
คาเครุ :: นั่นน่ะ อาราตะซังเป็นคนกำหนดขึ้นมาแหงๆเลย
★ จากนั้นก็คุยเรื่องดอกทิวลิปกัน
รุยบอกว่าพอเห็นดอกทิวลิปแล้ว นึกถึงเนเธอแลนด์
แถมยังเล่าต่อว่า เคยไปอยู่ที่นั่น 2 สัปดาห์ด้วย
★ ณ หน้าห้องโย
อาราตะ :: โย~คุง~! มา~เล่น~กัน~เถอะ!
อาราตะเรียก พลางเคาะประตู
โย :: ....ไอ้วิธีเรียกงี่เง่าๆแบบนั้นน่ะ เลิกซักทีเถอะ
โยเปิดประตูห้อง สภาพเหมือนเพิ่งตื่นจากนอนกลางวัน
อาราตะยื่นดอกไม้ให้ พร้อมถาม
โยหาว แล้วตอบว่า เพิ่งมางีบหลับหลังจากที่ซ้อมเต้นเสร็จ
อาราตะ :: ขอโทษที่มาปลุกนะ
โย :: ประโยคนั้นน่ะ ช่วยทำสีหน้าให้รู้สึกผิดกว่านี้แล้วค่อยพูดได้ปะ
ถึงจะพูดแบบนั้น แต่โยก็รับดอกไม้ แล้วยิ้มออกมา
★ อาโอยบอกอิจฉาที่โยเต้นเก่ง จากนั้นทั้งสามคนก็คุยกันเกี่ยวกับเรื่องเต้น
★ ตัดมาที่ห้องรวมของโปรเซล่า
เจอโยรุกำลังนั่งอ่านบทละครอยู่ที่โซฟา (โยรุใส่แว่นด้วยล่ะ !)
★ ละครที่โยรุเล่นในครั้งนี้เป็นละครรอบดึก
โยรุรับบทเป็น ศัตรูที่คอยไล่ต้อนตัวเอก
★ พอรับดอกไม้ไป โยรุก็นำมันขึ้นมาดม
★ อาโอยแซวโยรุว่า เหนื่อยจนรอยย่นขึ้นหน้าผากแล้วนะ
พอได้ยินแบบนั้น โยรุก็รีบเอามือแตะหน้าผากตัวเองทันที
★ โยรุบ่นว่าบทรอบนี้ค่อนข้างยาก
โยรุ : เป็นบทที่แตกต่างจากตัวเองโดยสิ้นเชิง แถมเป็นครั้งแรกที่
ต้องแสดงต่อเนื่องกันยาวขนาดนี้ด้วย ...มันก็ยากนะ
ยิ่งแสดงต่อไปมากเท่าไหร่ ยิ่งรู้สึกว่าวิธีคิดมันขัดกับตัวเองน่ะ
★ โยโผล่มาทิ้งตัวลงที่โซฟาข้างๆโยรุ
โย :: ไม่ต้องคิดมากก็ได้นี่~?
เขาพูดพร้อมดึงบทละครมาจากมือโยรุ
โย :: ครับ วันนี้พอแค่นี้แหละ พักได้~
โยรุแสดงท่าทีปฏิเสธ แต่ก็โดนโยโน้มน้าวจนยอมพักจนได้
★ อาราตะ&อาโอย ที่มองทั้งสองคนอยู่ ก็หันมาสบตากัน แล้วยิ้มออกมา
★ อาโอยไปชงชาให้ โย&โยรุ ส่วนอาราตะออกจากห้องไป
ระหว่างที่กำลังนับทิวลิปในมือ (เหลือ 2 ดอก)
จู่ๆก็มีคนมาสะกิดไหล่จากข้างหลัง คนๆนั้นก็คือ ชุน
ชุน :: อาราตะ เหมือนว่านายกำลัง มอบของขวัญแสนวิเศษให้กับทุกๆคนอยู่สินะ
★ อาราตะคิดในใจว่า เขาเองก็นับถือในตัวชุนนะ
แต่เป็นคนละแบบกับที่นับถือฮาจิเมะ「ก็เป็นคนใจดีนี่นา」
★ อาราตะมอบดอกไม้ให้ชุน ชุนหัวเราะเล็กน้อย กล่าวขอบคุณ
แล้วรับดอกไม้นั้นมาหมุนเบาๆ จากนั้นก็จูบมันเบาๆ
ทันใดนั้น อาราตะก็รู้สึกได้ว่า อากาศรอบๆตัวกำลังเคลื่อนไหว
เหมือนกับว่า มีสายลมของฤดูใบไม้ผลิพัดมา
★ ท่านจอมมารให้พร (?)
ชุน :: ...ขอให้พลังชีวิตอันแสนอ่อนโยนของฤดูใบไม้ผลิ
เอ่อล้นออกมาให้ทั่วหอแห่งนี้ ไม่สิ ทั่วทั้งโลกใบนี้เลย
...ล้อเล่นน่า นี่เป็นเวทย์มนต์ยังไงล่ะ
จอมมารขาวหัวเราะออกมาด้วยแววตาอ่อนโยน
อาราตะจึงหัวเราะตาม
★ ฮาจิเมะโผล่มายืนข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ในมือถือดอกทิวลิปอยู่ด้วย
อาราตะ :: อ๊ะ ตื่นแล้วเหรอครับ อรุณสวัสดิ์ครับ ฮาจิเมะซัง
ฮาจิเมะ :: ตื่นแล้วล่ะ พอตื่นมาก็เจอกับไอ้นี่ ฮารุบอกว่านายเป็นคนเอามาให้น่ะ
อาราตะ :: ครับ ของฝากจากงานวันนี้น่ะครับ ของขวัญจากฤดูใบไม้ผลิไง
ฉันเป็นภูติน้อยแห่งฤดูใบไม้ผลิล่ะ
ฮาจิเมะ :: งั้นเหรอ ภูติน้อยเหรอ
ฮาจิเมะหัวเราะคิกๆ จากนั้นก็ยื่นมือไปหยิบทิวลิปจากมืออาราตะมา
ฮาจิเมะ :: ดอกสุดท้าย ขอมอบให้นาย ....อาราตะ ขอบคุณนะ
ฮาจิเมะค่อยๆยื่นดอกทิวลิปให้อาราตะ
อาราตะ :: (...อุหวาาา) แบบนี้ก็เขินเหมือนกันนะครับเนี่ย
ฮาจิเมะ :: ก็นะ เอาเถอะ รับไปซะสิ
อาราตะ :: อะฮะฮะ ครับ
อาราตะรับฤดูใบไม้ผลิมาจากมือราชา
ดอกทิวลิปสั่นไหวอย่างแผ่วเบา
ขอมอบดอกไม้ให้แก่เธอ
.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•
แฮปปี้เอนด์~~~~~~ ✌(╹◡╹)✌
ตอนแรกว่าจะพิมพ์สรุปสั้นๆ
แปลไปแปลมาเพลิน แปลเกือบทั้งเรื่อง 55555
ขอบคุณทุกคนที่หลงเข้ามาอ่านนะคะ
ไว้พบกันใหม่เอนทรี่หน้าค่า~ヽ(•̀ω•́ )ゝ✧
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น